මල්ලි ඕක ලේඩීස් අයිටම් එකක්

මාගේ රාජකීය සපත්තු දෙකත් දැන් සෑහෙන්න අබලන්ය. කොයි යම් මොහොතේ ගැලවෙයිද කියා සුවර් නැත. කලින් දවසක රජා සමග නිශාන් කොලුවා ගල්කිස්ස හන්දිය එකට ගොඩ උනේ රජාට අලුත් මිරිවැඩි සඟලක් මිලදී ගන්නටය. හැමදාම හවසට ඔතනින් එහාට මෙහාට යද්දී මම නෝට් කරගෙන හිටපු ඩෙක් දෙකක් තිබුනේය. කීයක් උනත් ඒකනං අනිවා ගන්නවා යන පාරමිතාවේ මා එකල ගිලි සිටියෙය. 

ඉරිදා හවස් වරුවක අපි DSI එක ඇතුලට රිංගුවෙමු. ඩෙක් තියෙන තැන දැන් ඔහොම මෙහෙමය. සිහින් සිරුරැති, කටකාර, හැඩකාර, විසේ ඇති, නමුත් එය නොපෙන්වූ අක්කා කෙනෙක් අපි ලඟට ආවාය. 

අක්කා : මල්ලි මොනවද බැලුවේ?

අපි මේ අඟලේ කොන්ක්‍රීට් ඇන කිලෝවක් ගන්න ආවා. මට ගත් කටටම කියන්න හිතුනේය. ඇයි යකෝ...සපත්තු කඩේට එන්නේ සපත්තු දෙකක් ගන්නය. අනික අපි හිටියෙත් ඩෙක් රාක්කේ අබිමුවේමය.

රජා: අක්කේ අපි මේ ඩෙක් දෙකක් බලන්න...

අක්කා: ආ බලන්න මල්ලි... බලලා කියන්නකෝ!

රජා: හා..

මගේ හිත ගිය ලස්සන හුරතල් පාත්තු දෙක මගේ ඇස් ඉදිරියේ දිලිසෙන්නේය. කළු පාට පසුබිමේ මම ආසම ලා  නිල් ඉරි හා කොළ පාට ඩොට් ඩොට්. අනේ.....හරිම කිවුට්ය. ඒ උනාට ඒ යුගල මට පොඩි වගෙය. රජා වහාම අක්කාතුමිය ඇමතුවේය. 

රජා: අක්කේ මේකේ සයිස් නැද්ද...?

අක්කා සමච්චලේට මෙන් අපි දෙන්නා දෙස බැලුවාය. 

අක්කා : මල්ලි ඕක ලේඩීස් අයිටම් එකක්නේ.... අපි වෙන එකක් බලමු... 

හිටගෙන උන් තැන හාරගෙන පහලට යනවා මෙන් මට දැනුනි. මම කෝකටත් වට පිට බැලුවෙමි. හොද වෙලාවට කිසිදු ප්‍රාණවාචී සත්වයෙක් අක්කාගේ හඩ පිටවූ පරාසයේ ජීවත්ව නැත. බැරි වෙලා හෝ හිටියානම් රජාගේ සියළු වස්ත්‍රාභරණ ගල්කිස්ස වෙරල තිරයේ නිදහසේ පාවෙන්නේය. ඒ අක්කගේ කැහැටු මූණට මට මොකුත් කිව නොහැකිය. අරහෙම චාටර් කලා මදිවට මේකි අපේ මුළු සරුවාංගයම පිරික්සලාය. 

අක්කා: කොහෙද මේ යන්නේ සේෆ්ටි ශුස් දාගෙන?

මෙයා නිකන් දැන් අපිව නෝන්ඩි කරන්න ටෝක දෙන්නේය. හුහ්....එව්වා කොහෙද අපිත් එක්ක...අපිත් ක්‍රෙස් කැට් එකෙන් කාලා හැදුන කොල්ලෝ හරිය...

රජා: අපි ඉන්ජිනියර්ස්ලනේ....

රජා අතට අරගෙන තිබු ටොයෝටා ලාංඡනය කෙටූ කීටැගය සහිත බෝඩිමේ යතුර කරකවමින් කිවේය. බාග වෙලාවට ඒක දොරක යතුරක් නොව කාර් එකක යතුරක් යයි ඇයට සිතෙන්නට ඇත. සියලු පඩ ලයින් ක්ෂණයකින් පහව ගියේය. ලස්සන සුකුමාල කටහඩ එලියට  ආවේය. 

අක්කා: කොහෙද මල්ලිලා දැන් වැඩ? 

රජා: කොල්ලුපිටියෙනේ....

ඔහොම ඔහොම විස්තර කතා බහවීමක් සිදු උනේය. අපි ඒ වෙලාවේ සපත්තු බැලුවට ගත්තේ නැත. අපි ආපසු එන්නට  හැරුනෙමු. අක්කගේ මුන ඇඹුල් උනේය. ඇයි යකඩෝ.. දැන් ගන්න වගේ කතා කරලා අපි දෙන්නා ආපහු  යන්නේය.  

එදා අර 66000 පඩිය අරන් එන ගමන්ය. අද නම් ගියේ ගන්නටමය. එදා ලේඩිස් අයිටම් කිව්වාට එක එසේ වෙන්නට  බැරිය. අද ඉන්නේ වෙන අක්කෙක්ය. අක්කා කිව්වට මෙයා නම් නංගිද කොහෙදය. මොක කිව්වත් අවුලක් නැත. නංගිලා උනත් කැමති අක්කේ....... කියනවාටය.

රජා: අක්කේ...මේක ලේඩීස් අයිටම්ද?

අක්කා 2: නෑ...ඒ රෝස පාට එක....මේක ඔයාලට හරි.

අනේ අම්මේ....මගේ එකම පැතුම...මගේ ලස්සන පාත්තු දෙක. ඔයා දැන් මගේය. අක්කා 2ව අල්ලාගෙන ඉඹින්න හිතුනද එය මානව සමාජය තුල සභ්‍ය සම්පන්න නොවන ගුජුප්සාජනක ක්‍රියාවක් බැවින් මම ඉන් වැලකි සිටියෙමි. මගේ සයිස් එකට හරියන එක ලැබුණි. එය පෙට්ටියවත් නොකඩා ගෙයි මුල්ලක සගවා තිබුණි. එදා 27 වෙනිදා ගේට්ටුවට රජා දිලිසි දිලිසි දමාගෙන ආවේ මේකය.

ප/ලි:

ඉස්කෝලේ ස්පෝර්ට් මීට් එකට දමාගෙන ගියේ අබලන් වූ දෙකය. ගියෙත් නංඟී පිටෙය. ඒත් ඉස්කෝල ඇතුලට යද්දී සපත්තු දෙක කැඩිලාය. කරන්නට දෙයක් නැත. අර සූ....ගාන සෙනග ගොඩේ එක කකුලක් එලියට දමාගෙන ඉන්නට බැරිය. සුටුස් ගාල එලියට ගිහින් සපත්තු දෙක ස්කුල් වෑන් එකට දමා හෙලුවෙන්ම ගම්පහ ටවුමට ගියෙමි. සපත්තු කඩයක් තියෙන තැනක් මතකත් නැත. යන්තන් ටවුම වටේ රවුමක් ගිහින් එකක් හොයාගෙන බාටාවෝ දෙන්නෙක් මිලදී ගත්තෙමි.

රජා බාටා පිටින් බුකියේ ඇල්බමය මෙතනින්...

මෙන්න එකෙක් අපට මඩ ගහනෝ... මූව කාපියෝ....

දුම් කවුළුව බොගය

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!