මෙන්න ටීචර්ලා... (වෙස්ටන් මියුසික් කතාවක්)

පෘතුවි තලය හරිම වෙනස් ලෝකයක්. විවිධාකාර මනුස්ස කොට්ටාස වලින් පිරිලා. බොග් එකේ ටයිටලෙටත් ඒකනෙ මම දාලා තියෙන්නේ මේ ලෝකේ හරිම අප්‍රසන්නයි කියලා. අද කියන්න යන සිද්ධියෙ මුලාරම්බය නං දැනට අවුරුදු 12 කට විතර කලිනුයි  සිද්ධ වෙන්නෙ.

වසර 2002, අර අම්මලාගේ විභාගේ කියන විබාගේ පාස් වෙලා මමත් යනවා ලොකුයි කියල කියන ඉස්කෝලෙකට. 6 වසරට පා තබනවා. දැන් ඉතින් සතුටින් සන්තොසින් අලුත් යාළුවොත් එක්ක ආතල් එකේ ඉන්නවා. සෞන්දර්ය විෂයක් තෝරාගන්න එපැයි 7 වසරේ මුලදී. මට සෑහෙන ප්‍රශ්නයක් ආවා මොකක් තෝරගන්නද කියලා.

• චිත්‍ර - බලන් ඇදීම ලෙසටම  පුළුවන් උනාට මට හිතලා අදින්න ගිහාම ඇන්දේ මොකද්ද කියලා මටවත් මීටර් නෑ වගේ.
• නැටුම් - මම නැටුවොත් ඉතින් කට්ටියට ප්ලේස් නෑ. පව්නෙ අනිත් උන්
• පෙරදිග සංගීතය - අර ආආ....ගගා.... අදින ඒවා මට සෙට් වෙන්නේ නෑ. 

• බටහිර සංගීතය - හරිම අමුතුයි. එහෙන් ඉරි ගහනවා මෙහෙන් ගහනවා. බෝල පාට කරනවා. හිටපු මිසුත් හෙන අමුතුයි. 

බලි කුරුටු

එත් අනේ මන්දා මොකද්දෝ  කරුමෙකට මට ඒකට හිත ගියා. දැන් ඉතින් 7 වසරේ පලවෙනි දවසේ අපි සංගීත කාමරේට ගියා ඉගෙනගන්න කියලා. මිස් කට්ටියගෙන් විස්තර අහනවා. කොහෙද? මොකද්ද කලින් ගියේ ඉස්කෝලේ? තාත්ත මොනවද කරන්නේ? අරකයි මෙකයි. ඔන්න මගේ වාරෙත් ආවා. මිස් මම ගිරිඋල්ලේ. කලින් ගියේ වික්‍රමශිලාවට. තාත්තා බිල්ඩින්ග් කොන්ත්‍රාත් වැඩ කරන්නේ. ආ... ඒ කියන්නේ මේසන් වැඩද? එහෙම අහනකොට ලමයි මට හිනා උනා. ඒ වෙලාවෙ මට නිකන් පොලව පලන් යන්න හිතුනා. එදා ඉඳන් මට මේ මිස්ව එච්චර දිරෙව්වෙ නෑ.

මට ඔය සබ්ජෙක්ට් ඒකට එන්ටර් වෙච්ච කාළෙම එච්චර තේරුමක් නෑ මොකද්ද මේ බහුබූත පාඩම් කියලා. හැමදාම වගේ මට සංගීතෙට තමයි ලකුණු අඩු වෙන්නේ. 7 වසරේ ඉඳන් මගේ පන්තිය ප්ලේස් බහින්නත් ඔය සංගීතේ සැහෙන්න බලපෑවා. ඒ අස්සෙන් ඒ මල ඉලව්ව උගන්නන්නෙත් කඩ්ඩෙන් නොවැ. ඉතින් කොහොමත් මාන්ජමිකයි. අනික් ලමයි වැඩේ ලෙසටම අල්ලන් ගියා. මම සමහර දවස් වලට උන්ගේ පොත් වලට ඇහැ දාල පන්තියේ දෙන වැඩ කරලා මිස්ට පෙන්නනවා. දවස කීපයක් මාට්ටු වෙලා මම ඉන්න තැන මාරු කරලා මට බලු බැනුම් බැනපු වාර ඕන තරම්.

හැමදාම පන්ති කව දවස් වලට අනිත් හැම ටීර්චම මගේ හොඳ කියද්දී මේ මිස් විතරක් අපේ අම්මට මම ගැන කියා කියා බයිනවා. ඒ වෙලාවට අපේ අම්මා මාර අපහසුතාවයකට පත්වෙන්නේ. එක මම මගේ අම්මගේ ඇස දෙකෙන් දැක්කා. ඉතින් එදාට මම ගෙදර වසලා හමාරයි. ගෙදර ආපු වෙලාවේ ඉඳන් මම බැනුම් අහනවා. බැරිම තැන මම අම්මට කිව්වා මට මේ විෂය තේරෙන්නේ නෑ කියල. එතකොට මොකද දන්නවද අම්ම කලේ. මගේ යාලුවෙක්ගේ අම්මා කෙනෙක්ගෙන් මියුසික් මිස් ගේ නොම්බරේ ඉල්ලගෙන මිස්ට කෝල් කරලා මාව ඒ මිස්ගේම පන්තියකට දැම්මා. පන්ති තිබ්බෙත් මිස්ගේ ගෙදරමයි.

වෙස්ටන් මියුසික් කියනවා තරම් මට සෙට් නොවිච්ච දෙයක් ලොවෙත් නෑ. මම ඉස්කෝලේ ඇරිලා මේ පන්තියට ගියෙත් පුදුමාකාර බයකින්. ඇයි ඉතින් තම 7 වසරේ කිරි සප්පයනේ. තාම ජීවිතේට කුනුහබ්බයක් වත් කියල නෑ ඔය කාලේ වෙනකොට. ඒවා කියන්න ගත්තේ 8 වසරේ ඉදන්නේ.

7 ඉඳන් 9 වසර වෙනකන් අපිට ඉගැන්නුවේ මිස්ගේ අම්මා. බුදු අම්බෝ එයාගෙ ලොකුකම. ඒ ගොල්ලෝ තරම් දන්නා කට්ටිය වෙන කොහෙවත් නෑ. බීතෝවනුත් ඉගෙනගෙන තියෙන්නේ මෙයාලගෙන්. අපි දුර ඉඳන් එනකොට උන් හිතන් ඉන්නේ අපි ගොඩේ කියල. එහෙම තමයි අපිට සැලකුවෙත්. ලස්සනට කතා බහ කලේ අර රූපෙන් පොෂ්, කාර් එකෙන් ඇවිත් බහින, හොඳට සල්ලි තියෙන කට්ටිය එක්ක විතරයි. අපි ඉතින් දාඩිය පෙරාගෙන බස් එකෙන් ඇවිත් බැහැල එන උන්නේ. එක හින්ද අපිව පුකෙන් යන පඩයක් තරම් වත් ගණන් ගත්තේ නෑ.

බීතෝවන්

 8-9 ට එද්දී මට ටිකක් වැඩේ අහුවෙලා තිබ්බේ. දැන් එච්චරම අවුලක් නෑ. ඔහොම ඉන්නකොට අපිව දැම්මා හෙන ලොකුයි කියල කියන විභාගෙකට. එක තමා මම ඔය සංගීතෙන් කියල ලිව්වා පලවෙනි විභාගේ. මට ලකුණු 100 ක් ම තිබ්බා. අර මිස් අපේ අම්මව ගෙන්නලා මොකද්ද දන්නවද කිව්වේ? ආ මේ බලන්නකෝ මෙයාට ලකුණු 100 ක් ම තියෙනවා. කොහොමද දන්නේ නෑ. මෙය එහෙ ගිහිල්ලත් කොපි කලාද දන්නේ නෑ. මට නේද මාරයා. මේ ගැනිව බුල්සායි දාන්න තරම් කේන්ති මට. ඇයි යකෝ මම හෙන මහන්සියෙන් අල්ලගෙන ගොඩ දාගන්න යන සුබ්ජෙක්ටුව. සුබ දෙයක් වෙච්ච ගමන් බලපල්ලකො කිව්වා කතාව. එදා අපේ අම්මා බිම බලාගෙන හිනා උනා. මිස් එක්ක කට ගහගෙන ගියේ නෑ. මිස්ලා කියන කියන එක කරන්න ගියෙත් නෑ. අපේ අම්ම එහෙම තමා. අන්න ඒ හින්ද මිස්ට අපේ අම්මවත් එච්චර දිරෙව්වෙ නෑ. මොකක් හරි අපේ අම්මවත් පදිරි කරන්න පුළුවන් දේවල් මයි කලේ. මම ගැන කියල හරි.

වසර 2005 මම 9 වසරේ. මම තනියම පාඩම් වැඩ කරන්න ගත්ත කලේ, වෙනදට අම්ම ලඟින් ඉඳගෙන ප්‍රශ්න අහනවනේ. අම්මා මට චැලෙන්ජ් එක්ක දීලා තිබ්බේ වෙනදට වඩා හොඳට ලකුණු ගන්න ඕන කියලා. මමත් වැඩර් වගේ එක බාරගත්තා. කිව්වත් හරි... මට හැම විශේකටම හොඳට ලකුණු තිබ්බා. වෙස්ටර්න් මියුසික් වලටත් 85 ක් ම තිබ්බා. අම්බේ.....උන්නු හැටියට මලා මදෑ. ඒත් මොකද්දෝ කරුමෙකට මට පේපර් එකේ නම ලියන්න අමතක වෙලා. මොකද්ද දන්නවද මිස් මට කලේ. මේක අමතක නොවෙන්න වැඩක් කරන්න ඕනේ කියලා ලකුණු 50 ක් ම අඩු කරලා දැම්මා. මම අනේ මිස් එහෙම කරන්න එපා කියල ඇඩුවා. මොන.......ඒ ගෑනිගේ හිත උණු වෙන එකක් නෙමේ. එය හින්ද පන්තියේ 3 වෙනියා වෙන්න හිටිය මම පන්තියේ 15 වෙනියා උනා.එකෙන් උනේ  මම  මිස් එක්ක තිබ්බ වෛරෙ වැඩි උනා එක විතරයි.

අෆොයි!!!

ලකුණු සටහන, (රිපෝට් එක හොයන්න කබඩ් එකක් පෙරළුවා)

• 7 ශ්‍රේණිය - 64, 59
• 8 ශ්‍රේණිය -  70, 65
• 9 ශ්‍රේණිය - 80, 35
• 10 ශ්‍රේණිය - 81, 86
• 11 ශ්‍රේණිය - 86

2006-2007 මම සා/පෙ කරන අවුරුදු. දැන් මට සංගීතෙත් ලෙසටම පුළුවන්. කොපි කරන්න ඕනේ නෑ. එත් අනික් උන්ට මගෙන් කොපි කරන්න පුළුවන්. මොකද මම කල ගුණ සලකන්න දන්නවා. උන් මට ඉස්සර උදව් කලා. දැන් මම උන්ට උදව් දෙනවා. අවුලක් නෑනෙ.ආයෙ බොරු කියන්න ඕනෙ නෑ. මේ කාලේ මම බැහැලම වැඩ. ඒ කාලෙත් අර මිසා මට පදිරිය දාන එක නවත්තලා තිබ්බෙ නෑ. අපිව තාමත් දාලා තිබ්බෙ දෙකේ කොලේට.

ඔන්න ඔය කාලේ අපේ ඉස්කෝලෙට අලුත් ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක් එනවා. හාමුදුරු කෙනෙක්. ඇත්තටම දෙවි කෙනෙක්. මේ මල හෝන්තුව උන්වහන්සේටත් පානිය දාලා මියුසික් රූම් එක පට්ටටම හදනවා. ෆෑන් 3-4ක් දාලා, ටයිල් කරලා, වටේටම කර්ටන් දාලා, පුෂින් දොරවල් දාලා, ටින්ටඩ් ජනෙල් ආයෙ ලොවෙත් නෑ....ඒක ඇතුලට ගිහාම නිකන් අමුතු ලෝකෙකට ගියා වගේ. එලියෙ උන්ට රූම් එක ඇතුලේ මෙලෝ දෙයක් පේන්නෙත් නෑ.

මේ මිසා හින්දා අපිට පන්තියෙ ඉගෙන ගන්නත් නෑ...හැමතිස්සෙම අපිට කතා කරනවා අර ඩේය මේ ඩේය..සින්දු පුරුදු වෙන්න එන්න නටන්න එන්න. පුදුම වදයක්. අපි ඉතින් ඒ වෙලාවෙ උගන්නන මිස් හෝ සර්ගෙන්ත් බැනුං අහගෙන යන්න ඕනා. ඔය අතරේ මිසාට එරෙහිව කට කතාවකුත් හැදෙමින් තිබ්බා හැමතිස්සෙම කොල්ලො ඇතුලට දාගෙන දොර වහගෙන කියලා.

ඔහොම ඉද්දි දවසක් මේ මිසා....මියුසික් රූම් එක 2500යේ රූම් එකක් කරගන්න ගිහින්. අපේ බැච් එකේ කොල්ලෙක් එක්කම කොටු පයින්න හදලා. කොටු කප කප ඉද්දි සර් කෙනෙක්ට අතේ මාට්ටු වෙලා. ඇයි දෙයියනේ මේ ගෑනිට මෙච්චර මෝල් අමාරුවද? අපිට වඩා අවුරුද්දක් වැඩිමල් පුතෙකුත් ඉන්නවා. ඔච්චර අමාරුව තියනවා කියලා දන්නවනං අර මගේ අන්න:පුරේට ගන්නවනේ කලින්ම. එහෙනං මම දනි කරන හැටි මට කරපු ඒවටත් එක්ක.

කොහොමින් හරි මම මහන්සි උන එකේ ප්‍රථිපල මට හම්බුනා. මම ගන්න පුළුවන් A සාමාර්ථ ඔක්කොම අරං තිබුනා.රිසල්ට් ෂීට් එක ලස්සනේ බැරුවා. මියුසික් වලටත් A. අඩුගානෙ මම අර මිසාටනං වදින්නවත් ගියෙ නෑ. ඇයි හත්තිලව්වේ....මේ අපේ අම්මලා වගේ ඉන්න ගුරුතුමියෝ කරන වැඩක්ද මේ ගෑනි කරලා තියෙන්නෙ. වදින්න නෙමේ....හොද පුක් ෂොට් එකක් දෙන්නයි ඕනා. පස්සෙ ආරංචි උනා එයාව අස් කරලා දාලා කියලා. 

ඇපල් නෙමේ උක්

 ප/ලි: 

මගෙ මලයාතුමත් කරන්නෙ වෙස්ටර්න් තමයි. හැබැයි මම කලින් ගිය ඉස්කෝලේ. මේ කතාව ලියන්න මුල් උන හේතුව වික්‍රමශිලාවෙ ඉන්න වෙස්ටර්න් මියුසික් මිස්. අන්න ගුරුවරු. ලස්සන චූටි මිස් කෙනෙක්. ලමයි හැමෝටම එක වගේ සලකනවා. කිසිම ලොකු කමක් නෑ. අම්මා කෙනෙක් ගියත් ඉදගෙන හිටියොත් නැගිටලා කතා කරන්නෙ.

ප/ප/ලි : 

• මිස්... මිස්... කියන තැන් වලට කතාවට අනුකූල වන පදයක් භාවිතා කල හැක. මන්ද මෙවන් චරිත ගුරු වෘත්තියට කිසිසේත් ගැලපෙන්නෙ නැත.
• අද වන තුරුත් මතක් වෙන විට මගේ ඇගේ මාළු නටයි. පේන දුරක ඉන්නවනං මරාගෙන මැරුනහැකි...සිරාවට.
• තව කියන්න දේවල් තියෙනවා. ඒත් කියවන්න ගිහාම එපා වෙන හින්දා ලිව්වෙ නෑ.

රූප කතාව පරිවර්තනෙත් කලා...ඒත් දැම්මෙ නෑ... තව දවස් 2කින් විතර දාන්නං. අවුලක් නෑනෙ?