බඩ අත්තා - The Biggest BADA I have Ever Seen

ඒ කා‍ලේ දැන් වගේ නොවේය. සරල සුකම අතීතයකි. දැනුත් සුන්දර නැත්තේම නැත.  නමුත් ඉස්සර මෙච්චර ෂෝ එකක් නැත. රජා පැටිය කාලේ ගම වටේ හිටි මාමලාට එක එක නම් දැම්මේය. මාලිගාව එහා පැත්තේ මාමා හෙන මහතය. කලුය. රජා ඉස්සර මේ මාමට හෙන බයය.  එත් වැඩිපුරම එල්ලෙන්න යන්නෙත් මෙයා සමගමය. එයට මම දාපු නම උනේ බක් මාමාය. තවමත් හිටි ගමන් මම ඔය නමින් ඔහු අමතන්නේය.

තවත් මම නම් දැමු අයෙක් වුයේ අපේ අම්මාගේ තාත්තය. එනම් මගේ අත්තාය (සීයා). මේතාක් මම දැක ඇති තඩිම බඩ තිබුනේ අපේ අත්තාටය. එයාට මම දැමූ නම උනේ බඩ අත්තාය. ඉස්සර චුටි රජාට ඔහුව පෙනුනේ යෝධයෙක් වගේය. කට්ට කළු තඩි බඩ ගෙඩිය, හෙන උස මේ මහා දැවන්තයා හරියට Ben 10 එකේ ඩයිනොසිරස් වගේය.

බඩ අත්තා

එක එක්කෙනාට නම් දැම්මට මොකෝ ගමේ කෙල්ලන්ගෙන් රජාටද නම් වැටුනේය. ඉස්සර මේ රජා හදිස්සියට චූ කරන්න දිව්වේ මහ මාලිගාව ඉස්සරහ වූ ජෑම් ගහ යටටය. ජෑම් ගහ තිබ්බේ මීගමු පාර අයිනේමය. පාරේ යන ඕනෙම එකෙකුට මම චූ කරනවා පෙනෙන්නේය. රජා ඉතින් ලැජ්ජා බයට හැදිච්ච කොල්ලා හින්දා මටත් ගානක් නැත. මාලිගාව ලගම කඩේ අක්කා කෙනෙකි. දවසක් මම චූ කර කර ඉන්නකොට අක්කා පාර දිගේ යන්නේය. පාර අයිනේ ඉඳන් මට කොචෝක් දැම්මාය. රජා කලේ තව ටිකක් පාර පැත්තට හැරිලා චූ කිරීමය. හයියෙන් හිනා වෙමින් අක්කා කෑගහන්නීය.

අක්කා: අපෝ... ඔය මොකෙද්ද ඔය?

රජා: මේ මගේ ජොලිබෝලේ... 

අන්න එලෙසින් රජාට ජෝලිබෝලේ යන නම යෙදුනි. එය පුරුද්දක් කර ගත් අක්කා පාරේ යන හැමවිටම මම පේන්න හිටියොත් ආ...ජෝලිබෝලේ.....කියන්න ගත්තේය. එවිට පුරුද්දක් ලෙස රජා කලේ ක්ෂණිකව කලිසම ගලවා අක්කට පෙන්වීමය. ඒත් මෙයා හැදුනේ නැත. හැමදාම ඕක කළේය. 

රජා ඉස්කෝලේ යන්න පටන් ගත්තහම නම් අක්කා මට ජෝලිබෝලේ කියන එක නැවැත්තුවේය. එත් දැන් ඉඳල හිටලා හම්බුනාමත් මට ජෝලිබෝලේ කියන්නට ඇය අමතක නොකරන්නේය. දැන් උනත් කලිසම ගලවන්න හිතුනත් එය කල නොහැකිය. මන්ද ඇය චූටි කෙලි පැටික්කියෝ දෙන්නෙක්ගේ අම්මා කෙනෙක් නිසාවෙන්ය. 

අක්කාගෙ මාර්ග සිතියම

මම කියන්න ආවේ ඒක නෙවේය. ඒ අපේ බඩ අත්තා ගැනය. රජා ඉස්සර වැඩි පුරම ඉන්න ආස කලේ අපේ මව්තුමියගේ මහ මාලිගාවේය. හොරොම්බාව කියන ගමේ (නාරම්මල) එය පිහිටියේය. බඩ අත්තා කලේ පුත්තලමෙන් ලුණු ගෙනත් මෙහෙදි අයඩින් මිශ්‍ර කරලා පැකට් කරලා කඩ වලට දාන එකය. ලුණු පැකට් කරන මඩුව හෙන දිගට තිබුනේය. රජා ගමේ ගිහාම ආතල් ලෝකයය. මඩුව පුරා ලුණු අතුරලාය. වැඩ කරන අය අයඩින් ඉහිනකන් රජා ඔය ලුණු ගොඩ දිගේ එහෙ හෙමේ දුවන්නේය. මම තව ආසම වැඩක් නම් අර ටැංකියෙන් අයඩින් ඉහින එකය. තවත් එකක් නම් ලුණු පැකට් කිරීමය. කිරිඅම්මා (ආච්චි) ලුණු පැකට් කරන තැන ලුණු කිරමින් දමන්නීය. පැකට් එක සීල් කරන්න තියන්නේ පොඩි ගැජට් එකකින්ය. ඒක කරන්ට් එකෙන් රත් වෙන්නේය. කකුලෙන් පෑගුවාම අර රත් වෙච්ච දාරේ කවරේ වැදී පැකට් එක සීල් වෙන්නේය. ඕක කකුලෙන් පාගන එකත් රජාගේ තවත් විනෝදාංශයක්ය.

අත්තට පරණ BMC ලොරි තුනක්ම තිබ්බේය. අත්තා මට කොච්චර ආදරේද කිව්වොත් ලොරි වල වීදුරුවේ ගැහුවෙත් මගේ නමය. ඔය ලොරි වල එහෙ මෙහෙ යන එකත් ඒ දවස් වල පට්ට ආතල් සීන් එකක්ය. පාරේ යනකොට ලොරියෙන් මුළු පාරම වැහෙන්නේය. ආයේ නිකන් පාර බදු ගත්තා හා සමානය.

රජා ලොරිය උඩ

රජාගේ කරේ පංචායුධේ බැන්දෙත් මගේ බඩ අත්තාය. එයා පංචායුද බැන්දහම ඒ ළමයට හෙනම කික් එකක් එනවා යයි ඉස්සර අපේ පවුලේ මතයක් ගොඩ නැගී තිබුනේය. අහල පහල මාලිගා වල අය පවා තමන්ගේ දරුවාට පචායුද බැද ගත්තේ අපේ අත්තාට කියලාය. එත් බඩ අත්තගේ එක නරක පුරුද්දක් තිබුනේය. ඒ බොන එකය. හැමදාම හවසට කන සාක්කුවේ වැටෙන්න බිව්වේය. එත් වලි නැත. ඉඳල හිටලා එකක් දෙකක් ගියාට එහෙම වෙන්නෙත් කලාතුරකින්ය. ඉස්සර අත්තගේ ඇදුම් වලින් ආවේ මජං සුවදය.  ඒ අර කබල් ලොරි එක්කම ඔට්ටු වෙන නිසා විය යුතුය. තාමත් ඒ සුවදට රජා මාර විදිහට ආසා කරන්නේය.

රජාට පංචායුධ

බඩ අත්තා මැරෙනකොට මම 3 වසරේය. යුව රජා ඉපදෙන්න මාස ගානක් තියෙනකොට අත්තා අපි අතරින් සමු ගත්තේය. ඒ වෙන මොකවත් ලෙඩකින් නොවේය. අධික බිමත්කමය. අර වකුගඩු දිය වෙලා, මුණ කළු වෙලා, බඩ ඉදිමිලා වෙන සීන් එකය. අත්තා මැරුනයින් පස්සේ ලොකුම පාඩුව උනේ මටය. වෙනදා වගේ අපිව බලන්න එනකොට ටොපි, මිදි කිලෝ ගණන්, චෝකෝ පෙට්ටි පෙට්ටි ගෙනත් දෙන්න කෙනෙක් මට අහිමි උනේය. අපි හැමදාම අත්තා මැරුණ දවසට ලොකු දානයක් දෙන්නේය. එය නොකඩවා අවුරුදු 14ක් සිදු විය. ඉදිරියටත් සිදුවේවි. 

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!