මෙච්චරකල් දැගලුවට දැනුයි ඕං ලීගල්... (යන්තන් 21+)

මීට වසර 21කට කලින් හෙවත් එක්දහස් නවසිය අනු දෙකේ අද වැනි පින්බර දවසක ඇතුගල්පුර පෞද්ගලික රෝහලක කිරි කැටි පුත් කුමරෙක් උපන්නේය. ඉපදෙනකොටම බ්ලොග් ගලක් බදාගෙන ඉපදුන මේ පුත් කුමාරගේ ඒකායන බලාපොරොත්තුව උනේ ගල් තොප්පියක් ගෙන බිල්ඩින් උඩ හිටගෙන සිටීමය. ඌ දැන් එම සිහිනය සැහෙන දුරට ඉටු කරගෙන ඇත. එත් තාම සම්පුර්ණ නැත. තවත් මේ වගේ දවස්  2කට කලින් ඒ ඔක්කොම සීන් ඉවර කරදැමීම මේ පුස්ගලයාගේ ඊලග බලාපොරොත්තුවය.  

යන යන තැන එක එක චරිත මවා ගැනීමට මේ කොලු ගැටයට පුළුවන. 1 ඉදන් 5 වසර වෙනකන් මේ කොලුවා ඉතා අහිංසකය. අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද පන්ති මාරු කරන විට ඩෙස් පුටු දාලා යන්න බැරුව ඩෙස් පුටු බදාගෙන ඇඩුවෙය. මොහුගේ අනර්ඝ ක්‍රියා කලාපය හේතුවෙන් උගන්නපු ටීචලට ඔහුව තාමත් මතකය. සම්පුර්ණ නමෙන්ම මතකය. වැරදිලා වගේ ඉස්කෝලෙට ගිහාම ටීචලා ඔහුව වට කර ගන්නේ හෙන හැන්සොමේ නළුවෙක් වට කරගන්න කෙල්ලෝ රැලක් වගේය. 

6 වසරෙන් පස්සේ ගිය ඉස්කෝලෙත් මම හෙන අහිංසක කොලු බට්ටේක්ය. අපේ පවුලේ මම තරම් හොද කොල්ලෙක් ලොවෙත් නැත. හැමෝටම ආදර්ශ දෙන්න උදාහරනෙට ගන්නේ මාවය. මම ගමේදී ඇවිදින්නෙත් මම ඇවිදීම හේතුවෙන් පොලවට රිදේවි යන සංකල්පනාවෙන්ය. නමුත් අපේ යාලු මාලු සෙට් එක අස්සේ මම වෙනම චරිතයක්ය. එතනත් ඉතින් නොමැකි ඇති එකම දෙය අහිංසකකම පමණය. මොහුගේ මුණ බලන ඕනෙම කෙනෙක්ට ඌ හොඳ සංයමයකින් යුතු කොලු ගැටයෙක් බව සුටුස් ගා මීටර් වෙන්නේය. 

හේ තෙමේ උපතින් වසර 20කට පසු සෛබර් අවකාශයට පැමිණ එතනත් කුජීත කරමින් සිටි.  **අපේ ජීවිත කතාව අපිම ලියාගමු** කියමින් ඌ තම ජීවිතයේ වෙන, වෙන්න තියෙන, වුන, හද්ද චොර සීන් ටික අකුරු කරමින් සිටී. පණ කෙන්ද තියෙන තාක්කල්, උගේ වාග් මාලාවේ පීචං වචන ටික අමතක වෙනකං ඒවා සයිබරයේ කැරකේවි.

කෝමද නිකන්
ලෝඩ් පකීර් වගේ නෙහ් ^_^

දැන් මං මේ කියන්න ආවේ..... 

අද මගේ උපන්දිනේ බං.

21කුත් වෙලා.... :)

ප/ලි:

අද ඉරිදා හින්දා හැමදාම දෙන කිරිඅම්මලෑ බාරේ හෙටට කල්ගියා. කැවුම් එහෙම ඕනේ කස්ටිය හෙට මේ පැත්තට ඔළුව දානවා හොදා ඕං!

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!