එකෙක් පඩි අරං.... මේං මෙහෙ එක විකාරයයි

දෙයියනේ කියලා රජත් රටට වැඩක් කරන්න හිතාගෙන වැඩට ගිහින් දැන් මාස එක හමාරක් ඉවර වෙන්නත් කිට්ටුය. දාඩිය මහන්සියෙන් ගත්තු පළවෙනි පඩිය දවස් 6ක පඩියක්ය. ඒක පළවෙනි පඩිය විදිහට ගන්නත් බැරිය. ඒත් අම්බානට බර ඒ පඩි උරේ උස්සගෙන ගෙදර ආපු දවසට පස්සේ දවසේ පන්සලේ කඨිනෙය. රජත් ඉතින් යන තැනකට පින් තකා පඩියෙන් කොටසක් කඨින පෙරහැරට පූජා කලේය. ඉතුරුවයින් කලේ තලා ගත්තු පෝන් එක වෙනුවට වෙන එකක් ගැනීමය. දවස් 6 පඩිය එසේ විනාස විය. 

මේ මාසේ පඩි අරං රජා රාජධානිගත වී ඇත. ඇතැම් විට එය වැසියන්ට මහත් හිසරදයක් විය හැක. මුගේ කට කැඩිලා පල මේ කුප්ප, කුජීත කතා කියනවට. මුට වෙන්නේ ටොන් ගානට බර විලම්භීත සීන් ගොඩක්. ඔවුන් එසේ සිතනවාද විය හැක. 

එක එක කතන්දර අහගෙන, ඉරට බල්ටියේ දුරින් හිටගෙන කට්ට කාලා මේ පාර හෙන ගානක් රජා හොයාගත්තේය. බය නැතුව බොයිලර් කුකුල්ලු 40ක් මිලට ගන්න පුළුවන්ය. කෙසේ හෝ පඩි දවස උදා විය. පඩිය අරං 12.30ට සයිට් එකෙන් ඕෆ් වෙන්නේය. අනේ... වෙනදා නැති උනන්දුවක් හැමෝගෙම මූණු වල දිලිසෙන්නේය. පැණි වරකෙට කුඹි වහලා වගේය. එහෙ මෙහෙ දුවන්නේය. මාර කඩිසරය. බලන්න ආසාවේ බැරුවාය. 

ලස්සනම ජවනිකා යන්නේ පඩි වෙලාවේ ඔෆිස් එක ඇතුලෙය. නිකන් වගේ හම්බෙන බත් එක කා රජා, වැලයා, ගවේෂක සමග නිශාන් කොලුවා අපේ ටේබල් එකට වී කට්ටිය දෙස බලාඋන්නේය. ඒ බේරෙන පැණි හිනා පොදවල් බෝතල් ගත කලහොත් වෙනම කොම්පැණි යක් දැමීම කජු කනවාටත් වඩා ඊසිය. සමහරු ලියුම් කවරයෙන් ගන්නා සල්ලි ගනිමින් ඉදිරියට ඇදීම හේතුවෙන් මේස පුටු වල තුන්මුල්ල වද්දාගත් අවස්ථාද සුලභය. 

පඩි ගත් උන් ක්ෂණිකව සයිට් එකෙන් අතුරුදහන් වෙන්නේය. අංජනං දේවි තියා දේවිගේ නංගි ගෙනාවත් උන්නම් මේ කපේදී හොයාගන්න වෙන්නේ නැත. අපේ කැරැට්ටුවත් එසේමය. මමයි නිශානයයි කෙලින්ම නැවතුනේ කැම්පස් එකේය. සබ්බ සකල එසයිමන්ට් සබ්මිට් කිරීමෙන් අනතුරුව මේ කිරිටොයි කොල්ලො දෙන්නා පඩිය සමාජගත කිරීමේ දැවැන්ත ක්‍රියාදාමයක නිරත වුනෝය.

පළවෙනි මර්මස්ථානය ගල්කිස්ස ෆැබ් එකය. අනිවා ඒකේ හිටපු සුදුමැලි, කන් දෙකම කළු කෙල්ලෝ ටික බය වූවා නිසැකය. ඇයි යකෝ... හැමතැනම සිමෙන්ති ගාගත්තු සේෆ්ටි ෂූස්, මලකඩ ගෑවිච්ච ඩෙනිම්, ඉරිච්ච බෑග් දාගත්තු, අව්වට පිච්චිලා ගිය සරණාගතයෝ දෙන්නෙක් ඇතුළට ආවා පමණය. අපි යනකොට මුළු ෆැබ් එකම අති විශාල 5 දෙනෙකුගෙන් පමණ වූ ජනකායකගෙන් පිරී ඉතිරී ගොස් තිබුණේය. එකම හිස් ගොඩකි. සූ......... ගාන්නේය. 

ගාර්ලික් ටෝස්ට්, අයිස් කෝපි, කේක් කෑලි ඕඩර් විය. ටෝස්ට් එක පරක්කු වෙන හින්දා කේක් කෑල්ල රසවිදිමින් හිටියෙමු. මෙච්චර ලස්සන කෙල්ලෝ ලංකාවේ ඉන්නවද බං? ෆැබ් එකට එන කෙල්ලෝ ඔක්කොම පට්ට කොලිටිය. කරමල් මෝදු වෙච්ච ඩෙවල් චිකන් කෑලි වගේය. එකක් නං ටක්කෙටම සුවර්ය. ඒ රජාගේ උපකල්පනයක්ය. කේක් කන කෙල්ලෝ ලස්සනය. මේවා දකින රජාටත් පෘතග්ජන සෞඛ්‍යසම්පන්න ඌරෙක් විදිහට ශෘංගාරාත්මක අදහස් පහල වෙනවාලුය.

ෆැබ් එකේ පදිංචි වෙලාම ඉදලා අපේ බුදු ෆිට් එක වූ කළු මිටි මහත ඇන්ටියා ටෝස්ට් එක උස්සන් ආවාය. එනකොට අපි කේකුත් කාලා, බීමත් බීලා ඉවරය. ඇන්ටියා මද කිපිච්ච ඇතෙක් දැක්ක අලි කෑල්ල වගේ තෝන්තු වුනාය. 

ඇන්ටි - අයියෝ... ටෝස්ට් එකට කලින් කේක් කෑවද?

රජා - නිකන් බලන් ඉන්න බෑනේ... ඉස්සරහ බලාගෙන ඉද්දි නිකම්ම කැවුනා. කේක් කෑලි එහාට යනවා... මෙහාට යනවා... හරි නෑනේ නිකන් බලාගෙන ඉන්න

ඇන්ටි - :)

සෝස් බෝතලෙන් බාගයක් ඉවර කරමින් ඒකත් කා අවසන් විය. දැන් නිකන් අර චිලි සෝස් කාපු ස්කූබියා වගේ දිවත් අඤ්ඤකොරොස් වෙලාය. කට හරියන්නත් එක්ක ආයෙත් ගිහින් ලස්සන අක්කා කෙනෙක්ගෙන් කේක් පළුවක් අරං කෑවෙමි. තඩි ඇන්ටි කට කොනෙන් හිනාඋනාය. 

පඩියෙන් කොටසක් එසේ නිමවිය. එදා රෑ රජාව එක්කන් යන්න රජවාසල කාර් රථය පැමිණ තිබුනේය. එක්කන් යාමට ඒමට හේතුව රජා ඇදුම් බාගෙට හේදීමය. ගිය සතියේ මලකඩ මේ සතියෙත් තාම ඇදුමෙය. වත්තල ලයිට් හවුස් හෝටලෙන් රෑ කෑමට සෙට් උනේය. මෙතනදී දවසේ කතාව කලේ අපේ මව්තුමියය. ඉදිආප්ප සමග චිකන්ය. චිකන් කරියේ හෙන කකුල් 3ක් සමග කකුලාගේ බඩ පෙදෙසය. කෑම කා අවසන නැවත කාරයට ආවෙමු. නැවත ගමන් ආරම්භයට පෙර මොහොතකි...

තාත්තා - කෑම අවුලක් නෑ නෙහ්

රජා - මට නං හොදයි..

යුව රජ - අම්බෝ කුකුළගේ සයිස්.. මට හිරත් උනා

අම්මා - මෙහෙ දවසකට කොච්චර නං කුකුල්ලු යනවා ඇත්ද? අපිටම සම්පූර්ණ කුකුලෙක් හිටියනෙ. ඒ උනාට එක කකුලක් අඩුයි නෙහ්? බඩ හරියයි අඩු 3යි නෙ තිබ්බේ...

තාත්තා - ඉතින් කොහොමත් කුකුලට කකුල්2යි නේ...

කාර් එකේ වීදුරු හෙල්ලුනේය. හදමින් තිබ්බ හයිවේ එකේ තාර රැලි වැටුනේය. ඒ රජාගෙයි, යුව රජාගෙයි හූ හඩටය. 

අම්මා - ^_^

රජා & යුව රජා - @ හිනා වෙලා බඩ කොර වී

තාත්තා - අම්මා කකුල් 4 කුකුලෙක් කාලා... :)

එක එක කතා කියමින් එකිනෙකාව චාටර් කරගනිමින් මාලිගාවට ලගා විය. පසුදා පහන් වන තුරු නිදාගත් රජා හොරෙන්ම බයික් එක ගත්තේ ඩොන්ගලේ බිල ගෙවන්න ෆුඩ් සිටියට යනවා කියා හොරෙන්ම තිලකවර්ධන එකට රිංගා කට්ටියටම ඇදුම් අරං දීමටය. එදා නං මහ නරුම දවසක්ය. බයික් එකෙත් මෝටරේ වදින්නේ නැත. මාස ගානක් එකම තැන තිබිලා ඒකත් පුස්කාලාද කොහෙදය. 

හවස් වරුවේ කිරිඅම්මා අපේ ගෙවල් පැත්තේ ආවාය. එයා රට වටේ පන්සල් සිසාරා යමින් පින් දහම් කරන්නීය. මමත් පින් තකා ඇගේ වැඩ සදහා පඩියෙන් කොටසක් පූජා කලේය. 


රජා - කිරිඅම්මේ... මේ සල්ලි ඔයාගේ පින් වැඩ වලට තියා ගන්න...මගේ පළවෙනි පඩියෙන් ඈ..

කිරිඅම්මා - ආනේ.... මම මැරෙන්න කලින් ලොකු මුණුබුරාගෙන් කීයක් හරිත් හම්බුනා එහෙනං... බුදුසරණයි පුතේ!!! තව හොදට ඉගෙන ගනින්...

රජා - තව හොදට පඩි ගන්න දවසක වැඩියෙන් දෙන්නංකෝ... :)

ඇගේ රත්තරං ටෝක් එකට මට ඇඩුනේය. තනි ඇහෙන් නොව හිතෙන්ය. 

අද උදේ රජා හොරෙන් කරන්න හිටපු දේ එලිපිටම කරලා දැම්මේය. එක එක්කෙනා ළගට ගිහින් ඕනේ ඕනේ කියන එක අරං දෙන්න තීරණය කලේය. 

අම්මා - මට ඇදුම් එපා... ලස්සන සෙරෙප්පු ජෝඩුවක් බැලුවා ලවර් එකේ... ඒක ගම්මු..

යුව රජ - මට ඕනේ කැප් 2ක්...

තාත්තා - මොකුත් ඉල්ලුවේ නෑ... අරං දුන්නා කමිස අතර ෂර්ට් එකක්.

බව්වා - කිඹුලා බනිස් 2යි...

පූසා - නැට්ට කැඩිච්ච හූනයි...

එහෙන් මෙහෙන් ඒවට මේවට ඕවට වියදම් කරලා... අම්මගෙන් දෙදහක් ඉල්ලගෙන, දහයක් හදාගෙන කොල්ලා කොමර්ෂල් බෑන්ක් එකේ එකවුන්ට් එකකුත් ඕපන් කලාලු.. ඇයි ඉතින් අර අර තායිලන්තේ ටුවර් එකට කීයක් හරි එපායෑ ;)

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!