පව්කාරයෙකුගේ සේනාසනාගමනය - නාවිමන ආරණ්‍ය සේනාසනය | Nawimana Forest Monastery

සාමාන්‍යයෙන් අපේ ගෙදර කට්ටියට කොහෙන් හෝ මාස දෙක තුනකට සැරයක් නම් දානයක් සෙට් වෙනවාමය. ඔය වැඩකටයුතු අස්සේ රජාත් පස්සෙන් දුවන්නේ දානෙට උදව් කරන්නම නෙමේය. බඩ පැලෙන්න දානේ කන්නය. දානේ කාලා කාලා ඌරා වගේ මහත් වෙලා ආයේ සති ගාණක් නිරාහාරව ඩයට් කරන්න සිදුවීම වෙනම කතාවක්ය. ඒත් කන්න තියෙන වෙලාවට බුරිය උල් වෙන්න කන්න ඕනෑය. ඔන්න ඔය තියරිය මත පැලපදියම් වීම හේතුව මතම එදා තරුපහේ හෝටලේකුත් දින කීපයකට බංකොලොත් උනේය.

මේ පාර දානේ දෙන්න යන්නේ හෙන නම අහලා පුරුදු පන්සලකටය. ඒත් මතකේ හැටියටනම් මීට කලින් එහෙ ගිහින් නැත. එහෙන් මෙහෙන් කටින් කොනින් ආරංචිය ආපු හැටියට නම් මේක ආරණ්‍ය සේනාසනයක්ය. හහ්..... ගහක්, ගලක්, කන්දක්, කැලයක් කිව්වොත් ඉතින් අපි නවතිනවද ගෙදර???? ඉම්පොසිබල් යා....ර්!!! :D

මේක එසේමෙසේ පොඩි සේනාසනයක් නොවේය. අක්කර 50කට කිට්ටුවෙන්න පිහිටි භූමි භාගයක්ය. පිහිටලා තියෙන්නේ විලිකුලාකන්ද වන රක්ෂිතයේය. වරකාපොලින් අඹේපුස්ස කෑම්ප් එක පැත්තට කිලෝමීටර් 2ක් විතර එනකොට රක්ෂිතේ දැකගන්න පුළුවන්ය.කැලේ පටන් ගන්න තැනින්ම තියෙන පාරෙන් හැරිලා ආරාමෙට යන්න පුළුවන්ය. යනවා කිව්වට එහෙමත් ලේසියෙන් යන්න බැරිය. කන්ද තියෙන්නේ මේමය. මේම කිව්වම හිතාගත යුතුය. හපුතලේ කන්ද දැකලා බඩ දෑවේ ගොනාගේය. මේ කන්ද දැකලා බඩ යන්නේ ඩීමෝ බට්ටන්ටය. මේක ඩීමෝ බට්ටා අද්දන්නේ නැති දාර කන්දය. ඒයව් අස්සේ දහඅට වංගුවේ වගේ වැලමිට වංගු දෙකක්ද තුනක්ද තිබ්බේය. 

මෙතනින් ඇතුලට

විලිකුලාකන්ද රක්ෂිතය

පාර දිගේ

රාජ බූම් එක සුපිරි ටර්බෝ භාණ්ඩේ හින්දා ගින්නක් නැතුව කන්ද ඇදගෙන සෙනසුනට ආවේය. හම්මා...සුපිරිය. අම්බානට වහින්නේය. කැලේ අස්සෙන් එන වතුර පාරවල් හැම තැනමය. ඒ අස්සේ හුලං පාරත් එක්ක එන සීතල උහුලන්න බැරිය. නිකන් නුවරඑළි ගිහින් වගේය. කවදාවත් නැතුව අඹේපුස්සෙදි කන්දෙකත් අගුල් වැටිලාය. වෙලාව හවස 6ට විතර වෙන්නට ඇත. සීතල උහුලන්නම බැරි තැන කට්ටියට කෝපි හැදීමේ භාරදූර කාර්යය කිරිඅම්මා විසින් භාරගත්තාය. රජා සමාන්‍යයෙන් මේ වගේ ගමන් එන්නේ කන්නමය. එක කෝපි එකක් ඉවර වෙනකොට තව එකක් ආදී වශයෙන් කෝපි කෝප්ප 5ක්වත් නම් මම බොන්න ඇත. හෙට උදේට සිදුවන විපැත්තිය ගැන මෙලෝ සිහියක් මට නැත. ඒ තරමට සී.........ත........ල....ය!!!

8-9 වෙනකන් යෙදී තියෙන්නේ ධර්ම සාකච්ඡාවය. මොන පින් වැඩේ කලත් බණ අහන එක තරම් (ගාථා කියවන එක නෙවේ... බණ) අකමැති වැඩක් මට ලොවෙත් නැත. ඕකට අපේ මව්තුමිය කියන්නේ “ඕවා හදන්න බෑ...තමුන්ගෙ තියෙන පව්කාරකම කියලාය“ බොහොම අමාරුවෙන් පැයක් වාඩි වෙලා හිටියේය. අන්තිම පැය බාගේ නම් මට පිස්සු හැදෙන්න ඔන්න මෙන්නය. ආච්චිලා සෙට් එක හාමුදුරුවන්ගෙන් අහන ප්‍රශ්න ඇහුවම මට සසර කලකිරුනේය. අම්බෝ.... මේ ආච්චි අම්මලාට තියෙන්නේ මහා දැවෙන ප්‍රශ්න කන්දරාවක්ය. මට පොළවේ තිබ්බ ටයිල් කාගෙන කාගෙන යන්න තරම් මෙව්වාය. ඒ ප්‍රශ්න අහන හාමුදුරුවන්ටත් හිනා යන්නේය. අපි ගැන කවරනම් කතාද? ඕවා එක එක වයස් වල වැරදීන්ය.

බුදු කුටිය

බණ අහලා ඉවර වෙලා ක්ෂණික කුස්සියට ගිහින් බත් බෙදාගෙන කෑවෙමු. දැන් තියෙන්නේ මහ කැලේ නයිට ගහන්නය. හෙන ගහන සීතලේ වකුටු වෙලා නිදාගත්තෙමු. ඒ අස්සේ කොහෙදෝ හිටපු පූස් පැටියෙක් අපි අස්සේ කැරකෙන්නේය. බැරිම තැන සෙනසුනේ කැපකාර මහත්තයා ඌව එලවා දැම්මේය. 

පසුදින උදෑසන හා දවල් දානේ දෙකම අපිටය. උදේ දානේ 6 වෙනකොට තියන්න ඕනෑය. රජා ඉතින් සුපුරුදු පරිදි ඇහැරෙනකොට 7ත් පහුවෙලාය. ඇයි අප්පා සීතලට ෂෝක් එකට නින්ද යනවාය. කොහොමහරි දවල් දානේ දීලා ඉවර වෙන්න කලින් ඇහැරුන එක ගැන මට ඇත්තේ මහත් සතුටක්ය. නැත්තන් ඉතින් අම්මාගෙන් කනක් ඇහිලා ඉන්න නැත. 

අප්පට සිරි... අදින්න ගෙනත් තියෙන්නේ එදා අර පිස්සෝ එක්ක මාලිගා ගල ගාව පිට්ටනිය බෝල ගහන්න ඇන්ද ගල් ෂෝටය. තනිකර තුත්තිය විමානයක්ය. කරන්න දෙයක් නැත. හදිස්සියට දාගත්තම ඔහොම ඒවා වෙනවාය. 10ට හාමුදුරු කෙනෙකි බණට වැඩියේය. 11 බණ ඉවර කලේය. ඒ වෙනකන්ම රජා කලේ කලිසමේ තුත්තිරි ගලවපු එකය. කොච්චර තුත්තිරි තිබ්බාද කිවහොත් බණ අවසානයේ මං වටේ පොළවට හිම වැටිලා වගේය. 

දනට වඩිමින්

කැලේ ඉන්න වදුරු සේනාවනම් පට්ටය. ගාණට දානේ වෙලාවට එතනය. එතකොට කැපකාර ඩයල් එක කරන්නේ උන්ට කැටපෝලෙන් ගල් විදින එකය. රජා සමග යුව රජ පොරට ගල් සැපයුවේය. ඒකත් ආතල් රස්සාවය. එකසැරයක් රිලවෙකුගේ බඩට බොක් ගාලා ගලක් වැදුනේය. කැපකරු ඩයල් එකට පට්ට හැපිය. කට කනේය. මං හිතන්නේ මෙච්චර කාලෙකට විදපු ගලක් රිලවෙකුට වැදුනාමද කොහෙදය. මූ ඒක විනාඩි 5ක් විතර කියෙව්වේය. ඒකනං රිදෙන්න ඇති.... බඩටම වැදුනා නේ.... ආයේ එන්නේ නෑ පැත්ත පලාතේ. මගේ කන් දෙකත් රිදෙන්නේ මුගේ වරුණාව අහලාය. 

කැටපෝල පාරවල්

අයියේ කන්න දෙයක්???

අන්තිම වශයෙන් අපි කැලෑ පාර දිගේ භාවනා කුටි තියෙන පැත්ත බලන්න ගියෙමු. මටත් ඒ වගේ කැලයක් මැද්දේ ගෙයක් හදන්න මාර ආසාවක් පහල උනේය. ඇයි අප්පා වැහි කාලෙට එහෙම මරුය. හතර වටෙම පෙනෙන්නේය. ගස්වලින් පොඩි බාධාවක් ආවාට අස්සෙන් එහෙන් මෙහෙන් එබුනාම හොද වීව් එකක් හොයා ගන්න බැරිකමතුත් නැත්තේම නැත.

තහනම්!!

වෙහෙර වහන්සේ

සොයාගත් දර්ශනය

කැලේ ඇතුලෙන්

ප/ලි: 

පුරා දවස් එක හමාරක් සෙල්ලම් කරමින් අපේ පාළු මැකූ පූස් පැටියා ආදරයෙන් සිහිපත් කරන අතර කැලේක හිටියට සතෙක් දැක්කා කියන්නවත් අවසාන මොහොතේ ගහක් දිගේ බඩගාගෙන කඩා පාත්වූ මුදු කරවලාට මාගේ ප්‍රණාමය. (ඌ නම් පට්ට ගති!!!)

මේකා ගසුත් යනවා

වතුර පාරවල් අස්සේ රිංගන්නට ගොස් කිහිප වතාවක්ම ලෙස්සා බිම ඇදවැටුන යුවරජාගේ පස්චාත්බාග වේදනාව ඉක්මනින් සුව වේවා!!!

වතුර පාරක් පේන්න බෑ....

අඹේපුස්ස දුම්රිය ගේට්ටුව හදපු උත්තමයා ආදරයෙන් සිහිපත් කල යුතුය. කෝච්චිය එන්න පැය කාලකට විතර කලින් ඉදන් ටං ටිං ගගා බෙල් එක වදින්නේය.  ගේට්ටුව ලගම වාහනේ නවත්තන් ඉදලා මේ පෝස්ටුව ලියන වෙලාවෙත් නිකන් ටං ටං ගාලා සද්දයක් කන ඇතුලෙන් ඇහෙනවා වගේය. 

බැරිම තැන පියරජ: කෝච්චිය තව මරදානේ.... මෙහෙ බෙල් වදිනවා!!!

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!