කිරිගල්පොත්තේ අභිරහස - Mystery of Kirigalpoththa

මාස ගානකින් ට්‍රිප් එකක් නොයාම හේතුවෙන් පොඩි කැසිල්ලක් වගේ එකක් අපේ එවුන්ට හැදී තිබුණි. කිරිගල්පොත්ත හෙවත් ලංකාවේ දෙවනියට උසම කන්ද නගින්න යන්න පොඩි කතාවක් ඇදුනේය. මේ අතර වැලයා උගේ කට වරද්ද ගත්තේය. ගවේශකයා ඉන්න තැන නන්පෙරියල් කතාවක් කිව්වේය. වැඩේ දෙල් උනේය. ගවේශකයාට එහෙ යන්නම ඕනේ විය. තවත් ට්‍රිප් එකක් එලෙසින් එය අපේ ඇග මත පතිත විය.

අපේ කණ්ඩායම මං රජා, ගවේෂක, නිශාන්, වැලයා සහ නාඔට්ටා සහෝදරයා විය. නාඔට්ටා අපේ කැම්පස් සගයෙක් නොවුනද රජාගේ ගෙට ඉස්සරහා අයෙකි. මිනිහා අපිත් එක්ක බතලේගල හා කලින් පාර තොටුපල කන්ද යන්න ආව නිසා අපේ උන්ව අදුරන්නේය. 

අපි සෙට් එක ට්‍රිප් එකක් ගියොත් අනිවා ඉතින් යන්නේ කෝච්චියේ බව මේ බ්ලොගේ චාරිකා සටහන් කියෝන හැමෝම දන්නා කරුණකි. 14 වෙනිදා සුපුරුදු ලෙස ලෙක්චර්ස් ඉවර වී කොටුවට ගියෙමු. ඒ නයිට් මේල් එක අල්ලා ගැනීමට සදහාය. නමුත් මෙදා පොටේ නම් අපිට කෙලඋනේය. වෙනදාට මරදානෙන් කෝච්චියට නගින්න දුන්නේ නැත. එදා ඊට ඉඩ ලබා දී තිබුනි. අපිට සෙකන්ඩ් ක්ලාස් සීට් එකක් තියා සීට් එකක සේයාවක් වත් දක්නට නොලැබුනි. 

මේ අල්ලපු වැටේ තියෙන රාගමට යන්නත් මිනිස්සු දුවගෙන ඇවිල්ලා එල්ලෙන්නේ නයිට් මේල් එකෙය. එකනං මහාම මහා කරුමයක්ය. ෆුට් බෝඩ් එකේ බඩු තොගයක් තියාගෙන අපි බිම වාඩි වී සිටියෙමු. ගවේශකයා නගින්නට නියමිතව තිබුනේ පොල්ගහවෙලින්ය. පහුවදා හවස කුඩාරම් ගැහීමට අවශ්‍ය ටෙන්ට් එක සමග බඩු තොගයක් උස්සගෙන ඌ එහෙ සිටියේය. නාඔටුවා සිනි සම්බෝල සමග පාන් ගෙනත් තිබුනේය. ලොවෙත් නැත. ෆුට් බෝඩ් එකේ ඉඳගෙනම අපි පාන් කෑවෙමු. ගවේශකයට ගෑස්ටික් කියා හෙන ලොකු ලයින් එකක් දුන් හෙයින් ඌ ඉල්ලුවද ඌට එක පාන් අංශු මාත්‍රයක් වත් නොලැබුනේය. 

ගම්පහ හරියෙදී කෝච්චිය ස්ලෝ උනේය. වෙන වෙලාවල මෙන් ‘ඩලස්...ඩලස්...‘ යන සද්දෙද ඇහෙන්නේ නැත. රේල් පාර අයිනේ ගෙවල් වල මිනිස්සු කෝච්චිය දිහා බලාගෙනය. දෙවන වතාවට කෝච්චියේ යන වැලයාට සෑහෙන පුරශ්නයකි.

වැලයා - ඇයි බං මේ හෙමින් යන්නේ?

රජා - මේ හොරෙන් බං යන්නේ... ගම්පහ මිනිස්සු ඇහැරෙනවට බයේ.

අපි ටිකට් ගත්තේ සෙකන්ඩ් ක්ලාස් උනාට අපේ බෑග් තිබුනේ තර්ඩ් ක්ලාස් පෙට්ටියේය. ෆුට් බෝඩ් එකේ සරණාගතයන් මෙන් වැටුන තැන නිදා ගෙන හිටි අපිට නානුඔයදී සීට් එකක් සෙට් විය. පාන්දර 5 වන විට අපි ඔහිය දුම්රිය ස්ථානයට සැපත් වීමට හැකි විය.  තිබුණු සීතල නම් පංකාදු පහය. කියන වචන කියවෙන්නෙත් නැද්ද මන්දාය. ස්ටේෂන් එක ඉස්සරහ කඩේ ගාමිණී අයියා අපේ යාළුවාය. ගිය පාර හෝර්ටන් තැන්නේ ආපු වෙලාවේ වෑන් එක සෙට් කරගත්තේ මෙයාගෙන්ය. උදේ පාන්දර කඩෙන් රොටි කා ප්ලේන්ටියක් ගැසුවෙමු.

මේ අතර සුදු ජෝඩුනවක් කඩේට සැපත් විය. ගවේෂකයටත් කට තියාගෙන ඉන්න බැරිය. සුදු අක්කා තේ බොනකං මූ සුද්දාව කතාවට අල්ල ගත්තේය. අපි නං හිතුවේ මූ ඇදගෙන නා ගනී කියලාය. මොකද මූ where are you? කියලා අහන්න ඕනේ එකට where are you from? කියලා අහන එකාය. වෙලාවට සුද්දටත් වැඩිය කඩ්ඩ බැරිය. තව ඩිංගෙන් ගවේශකයා එක්ක කඩු වනන්නට ගොස් සුද්දා සිංහලෙන් කතා කරන්නේය. 

ස්ටේෂන් එකේ වැසිකිලි වල පුරවා අවසන්ව ගාමිණී අයගේ අලුත් වෑන් එකේම හෝර්ටන් තැන්න බලා පිටත් උනෙමු. වෑන් එකනම් ගිය සැරේ වාගේ නැත. පට්ට සීට් ටිකක් හා කැසට් එකක්ද තිබුනි. පටන් ගත්තු වෙලාවේ ඉඳන් කන පැලෙන්න සින්දු අහගෙන ගියෙමු. යන අතර මග ගොන්නු දෙතුන් දෙනෙක්ද අපිට හමු විය.

ඕං යන්නයි හදන්නේ

ටෙන්ට් රෙද්ද හා අනවශ්‍ය බඩු බාහිරාදිය ඔෆිස් එකෙන් තැබූ අපිට නාන්න ඕනේ කරන කලමනා ටික උස්සාගෙන කිරිගල්පොත්තට යන පාරට හෙමින් සැරේ පිවිසුනෙමු. පුදන කොටම කාපී යකා කියන්නැහේ මොකෙක් හෝ සතෙකුගේ ඇටකටු ගොඩකි. ඒක දිහා එබී එබී බලමින් අපි ඉදිරියටම ඇදුනෙමු. කකුල් සූරන කටු පදුරු අස්සෙන් අපි ඉදිරියටම ඇදුනෙමු. තැනිතලා බිම් තීරුවක් ඔස්සේ යන අතරමග අපිට කුඩා දිය පහරක් හමුවිය. ඒ බෙලිහුල් ඔයේ ආරම්භයයි. ආපසු එද්දි මෙතනින් නාන්නට කතිකා කර ගනිමින් කන්ද සොයා ඇදුනෙමු. ටිකක් එහාට යනවිට හද්ද මහන්සියක් දැනෙන්නට විය. ගෙනාපු චොකලට් කෑමට තීරණය කළෙමු. ලොකු චොකලට් එක බැගින් එක එකා අතරේ බෙදුනේය. පොටෝ එකකකුත් ගැසුවේය. එක වරම ගවේශකයා,

අඩෝ තව දුර යන්න ඕනේ ඕක තියාගනිල්ලා.... පොඩි එක කමු...

නැවතත් පොඩි චොකලට් ටික බෙදා ගත අපි ඒවා රසවින්දෙමු. මේ අතර මම රජාගේ කට ටිකක් ඇවිස්සුනේය.

මේවට තමා බං කියන්නේ අක්කා පෙන්නලා නංගි දෙනවා කියලා....

කෑවේ පොඩි එකනේ..

චොකලට් එක කා අවසන් වූ අපි නැවතත් ගමනේ යෙදෙන්නට විය. එක වරම මැදින් ගමන් කල මාගේ දෙනෙතට අමුතු පා සටහනක් දර්ශනය විය. පූසෙකුගේ අඩියට බොහෝ සමානය. මහඑළියේ මොන පූසොද? මට ටිකෙන් ටික වැටහෙනවාත් සමගම කටහඩ එලියට පැන්නේය. 

අඩෝ...මෙන්න කොටි අඩියක්....

මට ඉරිදියෙන් ගමන් කල උන් හා පසුපසින් ආ උන් ඉද්ද ගැහුවාක් මෙන් එක තැන නතර විය.පොටෝ කිහිපයක්ද සට පට ගා වැදුනි. නැවතත් ගමන සුපුරුදු පරිදි ඇරඹුවද කට්ටිය වට පිට කැලේ දෙපස බලන ප්‍රතිශතය වැඩි අගයක් ගෙන තිබුණි. ඇතැම් විට කොටියා සෙව්වාද විය හැකිය.

කොටි අඩිය

කලින් දවස් වල වැස්සක් නොමැති වීම හේතුවෙන් ගමන් මාර්ගයේ මඩ ගතිය සෑහෙන දුරකට අඩුව තිබුනි. නමුත් ඇතැම් ස්ථාන වල අඩිය තබන විට තණකොළ අස්සෙන වතුර මතු වෙන්නේය. කන්දක් කීවාට එය ඉහලටම වූ ආනත තලයක් දිගේ යාමට තිබ්බේ නැත. අංශක 40 කෝණයෙන් ඉහලට ගොස් නැවතත් අංශක 40න් පල්ලම් බැසීමටද තිබුනේය. කඳු නගින ස්ථාන වල නම් සෑහෙන මහන්සිය. අපි ඉඳගෙන ගිමන් නිව්වෙමු. ඒ අතර ගවේෂකයාගේ පඩි ටෝකය.

මොකද්ද බන්? කෙල්ලොත් නගිනවා මේක...

හති අරිමින් කන්ද නගිමින් සිටි වැලයාට තද විය.

කෙල්ලේ නගිනවා??? කෙල්ලෝ නගිනවා අපේ ඇග උඩ...

ගවේශකයට කට උත්තර නැත. 


කන්දට දුර කිලෝ මීටර් 7යි කීවාට එය තරමක් මහන්සි ගෙන දෙන්නක් විය. අපිට ඒ ටික යාමට පැය 2කට ආසන්න කාලයක් ගත වී තිබුණි. 

හෙමින් හෙමින් ගාටමින් කන්ද උඩට පැමිණියෙමු. තව චුට්ටක් ඉදිරියට යාමට ඇත. ඒ වන විට පහල කිසිම දෙයක් පෙනුනේ නැත. දැඩි මීදුම් සහිත කාලගුණයක් විය. අපි ටික වෙලාවක් එතන රැදී සිටියෙමු. වැඩේ හරියන්නේ නැත. අඩු වෙන පාටක් නැත. කන්ද මුදුනටම යන්නට හැරුනෙමු. වැලයට යන්න බයයි යැයි කන් කෙදිරි ගන්නට විය. බොරු මොකටද මමත් හිටියේ බයෙන්ය. අඩියක් පමණ වූ ඒ අඩි පාර දිගේ යාමට තිබුණි. එහා පැත්තේ හෙළය. දල බෑවුමය. බැරි වෙලා හෝ කකුල ලෙස්සා වැටුනා නම් මේ ලිපිය ලියන වෙලාවෙත් අපි තාම පහලට වෙටෙන්නේය.

වැටුනනං තාම වැටෙනවා

කැලේ පැත්තට බර වෙමින් සිහින් බිම් තීරුව තරණය කළෙමු. අයියෝ කිරි ගලය. කැලේ මැද්දෙන් පාරක් තියෙන්නේය. මම රජා ආපසු කැලේ පාරෙන් වැලයා ඉන්න තැනට ගොස් ඌවද කැන්දාගෙන කන්දේ මුදුනටම ගියේය. මුදුනේ තිබුනේ පොඩි පිට්ටනියක්ය. වට පිටාව හරි ලස්සනට පෙනෙන්නේය. 

ටික වෙලාවක් සිටින විට මිදුම සම්පුර්ණයෙන් පහව ගියේය. මුළු පළාතම පෙන්නේනට ගත්තේය. පාරසරික සුන්දරත්වය පොටෝ වලට එක පිට එක නැගෙන්නට විය. අහස නිල පාටින් බබලන්නට විය. එත් සමගම රොකට් එකක් ඇදී ගියේය, වෙනදාට වඩා ලගින්ය. මොකද අපි දැන් ඉන්නේ ලංකාවේ දෙවනියට උසම කන්දේය. රොකට්ටුව අහසේ ඇඳි සුදු ඉරෙන් අහස දෙබෑ විය. 

කිරිගල්පොත්ත කන්ද මුදූනෙම

ගහන්න පුළුවන් හැම විදිහකටම වගේ පොටෝ ගැසූ අපි නැවත ප්‍රදාන ගේට්ටුව කරා ඇදුනෙමු. මං රජාට අතිශය දරුණු බෝකක් සෙට් විය. ඇත්තම කියන්නෙමි. අනිත් උන්ට හැමදාම මඩ ගහන එකත් හරි නැත. මෙදා සැරේ මට මඩ ගැසිය හැකි පොටෝ උන් ගාවය. බොහොම අමාරුවෙන් බෙලිහුල් ඔය ලඟට ආවෙමි. අනිත් උන් නාන්න ලෑස්ති වෙනකන් මම මල් ගහකට පොහොර ටිකක් දමා ආවෙමි. හම්මේ දැනුනු සනීපෙ නම් පංකාදු පහය. 

දනිස්ස ගාවට වතුර තිබූ වලේ බුදියගෙන අපි නෑවෙමු. එකක් නං ටක්කෙටම සුවර්ය. ඒ වලේ වතුර ෆ්රිජ් එකේ වතුර වලට වඩා ලොවෙත් සීතලය. තිබ්බ මහන්සිය කොහෙන් ගියාද නැත. වෙඩි තිබ්බ ගෝන රැලක් මෙන් අපි කෙලින්ම පිවිසුම් දොරටුවට පියමැන්නෙමු. 


කුඩාරම ඇටවීම සදහා කදවුරු බිම 3 බලා අපි ගියෙමු. චිමිනි පොකුණ ආසන්නයේම එය පිහිටා තිබුණි. පට්ට පො එකක්ය. වටේටම කඳු පන්තියය. පැත්තකින් පොකුණය. පිටිපස්සෙන් වැසිකිලියය. හෙමින් හෙමින් කුඩාරම දිග ඇරගෙන අටවන්න පටන් ගත්තෙමු. ගවේශකයා වැඩකරු වගේ ඒක උස්සන් ආවාට හරියක් ෆික්ස් කරගන්න ඌද දන්නෙ නැත. කුනුම කුණු ගේමක් දී කුඩාරම අටවා ගත්තෙමු. එක වරක හුළගට කුඩාරමේ යකඩ බට කඩාගෙන ගියේය. නැවතත් මුල ඉඳන් හැදුවෙමු. මෙවර ගහකට මුවා කර කුඩාරම ගැසුවේ හුලගෙන් බේරෙන්නය. 

කූඩාරම් කෑල්ල

හැමෝටම වගේ බොක සෙට්ව තිබුනේය. තිබ්බ වැසිකිලියටත් වතුර පහසුකම් නැත. වතුර ගත්තේ චිමිනි පොකුණෙන්ය. ඒ මදිවට වතුර බහින්නෙත් නැත. වැලයා පලමුව ගියේය.

අඩෝ වතුර බහින්නේ නෑ බං...

නිශා - සිරාවට??? එහෙනං මම මේක පිටිපස්සට යනවා. උඹලා එන්න එහෙම නෑ..

රජා - මම දකුණු පැත්තේ.. ඕං ඒක බුක් ඈ

පැත්තෙන් කීවට පැත්තකට යන්න සිත දුන්නේ නැත. ඇස් දෙක වහගෙන ගිහින් උඩින් දමා ආවෙමි. ඒ මදිවට අරං ආපු වතුර එකේ මාළු පැටියෙක්ය. හුලං පාරේ සැරට ලැට් එකේ දොර වැහෙන්නෙත් නැත. හෝද ගත්තේ මාරුවෙන් මාරුවටය. තත්පරයක් දොර වහනවා. තත්පරයක් හෝදනවා.

ක්‍රමයෙන් රාත්‍රිය උදාවිය. සීතලද එන්න එන්නම වැඩි වෙන්නේය. අපි පාන් එක්ක බටර් කා නින්දට වැටුනෙමු. මල හත්තිලව්වය... හුළගේ දිශාව වෙනස් වී ඇත. දැන් හුලං එන්නේ අනිත් පැත්තෙන්ය කුඩාරමට හුලන් බදන්නේය. හුළගට යන්න ඔන්න මෙන්නය. ඒ අස්සේ වහින්නේය. ටෙන්ට් රෙද්ද තෙත බරිත් වී ඇතුලට වතුර ලීක් වෙන්න ගත්තේය. එක වරම හුලග නවතින්නේය. නැවත හොල්මනක් මෙන් සද්ද කරගෙන අපේ කුඩාරම විසි කරන්නට ආවේය. සිහින් එළියකින් කුඩාරම ඇතුලේ සීතලට ගුලි වෙමින්, හුළගට යන්න නොදී මේ අටමගලය අල්ල ගෙන සිටි අපේ හිත් වලට බයක් දැනී තිබුනේය, එක එකා ඒවා කියන්නේ උදේ එලිය වැටුනාට පසුවය.


මම රජා, නාඔටුවා - අඩෝ මම හිතුවේ ගෝන්නු ඇවිල්ල කුඩාරම වටේ කැරකෙනවා කියල බං. ඇයි යකෝ බලපන්කො ආපු සද්ද.

ගවේශකයා, වැලයා - අපි හිතුවේ කොටියෙක් ඇවිල්ල ටෙන්ට් එක සුරනවා කියල යකෝ...

නිශාන් - ඌ මොකුත් කිව්වේ නැත. අපි වැස්සේ කුඩාරම අල්ලන් සිටියේය. මූ හෙන සද්දෙට ගොරෝ ගොරෝ සැපට නිදිය. උගේ සද්දෙට වැරදිලා හරි ආපු කොටියෙක් හිටියනම් ඌ ලොවෙත් බය වෙනවාය. 



තැන තැනින් එකතු කලාම පැයක පමණ නින්දකින් පසුව අපි උදේ අවදි උනෙමු. අපේ අදහස උනේ ලෝකාන්තය නන්පේරියල් හරහා බෙලිහුල්ඔයට බැසීමටය. පාර තහනම් කර ඇත. අපි හතර දෙනාගේ දැඩි අකමැත්ත ඊට ප්‍රකාශ විය. ගවේශකයා දනින් වැටී යදින්නට විය. සියලු වගකීම් ඌ භාර ගන්නවා කියන පොරොන්දුව මත හා උගේ දුක ඉවසන්න බැරීම තැන අපි ලෝකාන්තය බලා පිටත් උනෙමු. 

ඕ යෑහ්...!!!

නන්පෙරියල් ගමන කොහොමද?

අපිව වන ජීවී එකට අහු වෙයිද?

උන් අපිට දඩ ගහයිද?

ශේප් කර ගන්න පුළුවන් වෙයිද?

අපිට කැලේ ඇතුලේ පාර වැරදෙයිද?

ගමනේ දෙවැනි දවස තව ටික දවසකින්

දෙවනි දවස මෙතනින්

පළමු දවසේ අතිශය සම්භාව්‍ය, පාරසරික සුන්දරත්වය රැගත් පොටෝ ඇල්බමය මෙතනින්...

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!