හොර පාරෙන් බෙලිහුල්ඔයට - Dangerous Journey via Worlds End

වැස්සට තෙමෙමින්, හුළගට පාවෙමින්  නිදාගත් රැය අහවර කරමින් අපි උදේ 6.30ට පමණ අවදි උනෙමු. අපි ගමන් කිරීමට නියමිතව තිබූ මාර්ගය වනජීවී එකෙන් තහනම් කර තිබුණි. ඒ ඇතැම් විට එහි තිබුණු අනතුරුදායක බව නිසාම විය හැකිය. අපි හතර දෙනාගේ දැඩි විරෝධය එල්ල විය. බැරි වෙලා හෝ මාට්ටු උනා නම් රුපියල්ම 50000ක් (බිංදුම හතරක්) ගෙඩිපිටින් පුදන්නට වෙන්නේය.

අපි - මචන් ඔහෙ යන්න බෑ... මාට්ටු උනොත් එහෙම...

ගවේෂක - අනේ බං... යමු බං... මම වගකීම ඔක්කොම ගන්නවා.

අපි - එහෙනං දඩත් උඹම ගෙවපන් හරී?

ගවේෂක - හා...!!

කලින් දවසේ සම්පූර්ණ කතාව මෙතනින්...

_____________________________________________________________

හෙන ගහන සීතලේ කූඩාරම අකුල ගෙන ලෝකාන්තය බලා යන්නට ඇදුනෙමු. පාරට පිවිසෙනවාත් සමගම සුද්දියෝ සෙට් එකක් අපි ලගින් ගියෝය. එක පාරටම ලෝකාන්තේ මෙහෙදැයි ඇසීය. ගවේෂකගෙන් පිළිතුර ලැබුණි. අපිත් යන්නේ එහෙ. ඔයාලත් එන්න. අපි නැවතී පොටෝ ගහන තැන මේ සුදු අක්කලත් නැවතී පොටෝ ගහන්නේය. සුද්දියෝ දැක්ක ගමන් රජා නලියන බව කවුරුත් දන්නේය. මම දැන් සම්භාව්‍යයය. පැපරාසි ඡායාරූපකරණය නැත. කෙලින්ම සුද්දියන්ට ටෝක් කලෙමු. පොටෝ එකක් ගහන්නට කතා කලෙමු.

සුදු අක්කලා අපේ පොටෝ ගැසූ අතර අපි සුදු අක්කලාගේ පොටෝ ගැසුවෙමු. මෙතන පට්ට සිද්දියක් උනේය. ගවේෂයා සුදු අක්කගේ කැමරාව පෙන්නලා... මේකෙන්ද ගහන්න ඕනේ කියලා සිංහලෙන්ම ඇහුවා කියහන්කෝ. මං රජාට මැරෙන්න හිනාය. මෝටාර් එක වගේ තඩි කැමරාව සුදු අක්කා දුන්නේ රජාටය. මම ඕකක් දෙයියනේ කියලා අල්ලලා තිබ්බෙත් එදා ගාලු ගමනේය. වැඩකරු වගේ ලෙන්ස් එකෙන් අල්ලලා කරකෝලා සූම් කරලා ෂටර් බටන් එක එබුවේය. මට එබෙන්නෙම ඊට සුට්ටක් මෙහා රෙකෝඩ් බටන් එකය. 

සුදු අක්කා - mmm... forward

රජා - oh.. sorry!!! Smile..... චටස්...

පට්ටය.. අපි සුද්දියන් සමග ටෝක දාගෙන ගියෙමු. අපි කිව්වට ගවේෂකයාය. අක්කලා ඕස්ටේලියාවෙලුය. බේකර්ස් ඇල්ල ලගට යනකං කතාවට ඒ අසරණියෝ අහුඋනෝය. තව ටික වෙලාවක් කතා කලානං ඒ සුද්දියෝ මූත් එක්ක සිංහලෙනුත් කතා කරනවාය. බේකර්ස් ඇල්ල ලගට ගිහින් තවත් පොටෝ එකක් ගහන්න රජාට ඕනේ උනේය. ඇයි යකෝ.... සුදු අක්කලා එක්ක පොටෝ ගන්න ඇම්ම තිබ්බේ මටය. ඒත් ගත්ත එකේ මම නැත. මට අම්බානට තද උනේය. කොපුවෙන් කඩුව අරං මම ආසම සුදු අක්කා ලගට ගියෙමි. සිහින් හඩින් ඇය ඇමතුවෙමි. 

රජා - can we take another shot with u gals..? ^_^

මම ආසම සුදු අක්කා - yeah sure!! :)

අනේ උම්මා...බදාගෙන උම්මා එකක් දෙන්න හිතුනද මගේ ඇගෙන් වහනය වූ දුර්ගන්දය හේතුවෙන් වැඩිය ලගට ගියේ නැත. පින්තූර කිහිපයක් වැදුනි. මං රජා ලග ඉන්න කෙට්ටු අක්කාගේ හඩ තාමත් මගේ කනේ රුව් පිළි රුව් දෙන්නේය. අපේ ගෘප් පොටෝ ගත්තේ ඇයය. 1...2...3... චැකෑස්... අනී හරිම ස්වීට්!!!

මම ආසම මං ලග ඉන්න අක්කටයි...
කැම් එක තියන් ඉන්න අක්කටයි...

අක්කලාට යන්න ඇර අපි පිටුපස්සෙන් ලෝකාන්තය බලා ගියෙමු. ලෝකාන්තය ලග සෑහෙන වෙලාවක් රැදී සිටියෙමු. මීදුම තිබුනේම නැති තරම්ය. සමනල වැවේ ඩෑම් එකද අපිට දර්ශනය විය. ඒ තරම්ම පැහැදිලිය. මෙහෙම වටපිට බල බල ඉන්නකොට තව මාර ලස්සන තායි අක්කා කෙනෙක් ආවාය. මං රජාගේ හිත සසල උනේය. කතා කරන්නම ආස හිතුනි. කැමරාවත් අරගෙන ලගට ගියෙමි. අනේ අක්කේ අපිට පොටෝවක් අරං.... මම බැගෑපත් උනෙමි. මලහෝන්තු ලුක් එකක් රැගෙන පැමිණි ඇය අපේ පොටෝවක් අරං දුන්නාය. 

ලෝකාන්තයේ ඉහල කොටසට යන විට සුද්දෝ තොගයක් සිටියෝය. අපිට හොරපාරට පිවිසෙන්නට නොහැකි උනේය. කට්ටිය ටිකක් එහාට මෙහාට වෙනකන් අපි සමපෝෂ හදාගෙන කෑවෙමු. සුද්දෝ එතනින් පිටවීමත් සමගම එළඹියේ වීර ක්‍රියා වෙලාවය. ඉහලමාලය ලගින් කැලේ ඇතුලට විහිදුනු පාරෙන් අපි වේගයෙන් ගමන් කලෙමු. ඒ තව කවුරුන් හෝ ඒමට පෙරය. අඩිපාර හා හෙල අතර දුර තිබුනේ අඩියක් පමණය. බැරිවෙලා හෝ අඩිය ලෙස්සුවේ නම් අපේ ඇටවත් හොයන්න ඉතුරු වෙන්නේ නැත.

සමබර සමපෝෂණේ සැම දෙනාගේ පෝෂණේ

ෙකැලේ ඇතුලෙන් ඇවිද ගියෙමු. පැය ගනනකට පසු අපි නගරක් බංගලාව පෙනෙන දුරට ආවෙමු. කැලේ ඇතුලේ සිට ඔත්තු බලන ටෙරාලා මෙන් වැලයා ගස් ගල් අස්සේ හැංගි හැංගි වනජීවී එකේ අය සිටීදැයි බැලුවේය. අපේ වෙලාවනං මාරම හොදය. එකෙක් හිටියේ නැත. වතුර වෙලා තිබුණු ලේ ටික නැවත රතු උනේය. බංගලාව ඉස්සරහට ආවෙමු. වැඩකාරයා මල් පාත්ති සුද්ද කරන්නේය. උගේ අවසරයෙන් අපි ටිකක් ගිමන් හැරියෙමු. බංගලාව නං සුපිරිය. මම කවදා හෝ එහි දවසක් ගත කරන්න යන බව සුවර්ය. දවසක ගාස්තුව 12000ක් පමණක් බව වැඩකාරයා කීවේය.

බංගලාවේ සුන්දරත්වය

දැන් තියෙන්නේ බෙලිහුල්ඔය බලා යාමටය. ගවේශකගේ GPS අටමගලය තිබුනේ වෙලාවටය. ඌ ඒකේ පාර සටහන් කරගෙන තිබුනේය. ඒ හේතුවෙන් තුන් වතාවක් පාර වැරදුන අපි අතරමං නොවී  පහලට බැහැගෙන ආවෙමු. 

ලොල්ලෙක් ගැන කතා කරන්නට ගොස් අපිට පලමු වතාවට පාර වැරදුනේය. නැවත පාර හොයාගෙන තේ වතු මැද්දෙන් පහලට ආවෙමු. පොඩි ගෙවල් වගයක් අස්සෙන් යාමට තිබුනේය. අපි ටික දුරක් ගෙවල් අතරින් එන විට එළු රෑනක් අපේ පස්සෙන් ආවෝය. පෙර සංසාරගත බැදීමක් වෙන්නටද පුළුවන. 

කදුකර එළුවෝ

ොමේ වන විට කකුල් වල ජොයින්ට්ස් සංවේදනයෙන් තොර විය. කකුල උස්සන්න විතරක් අවශ්‍ය උනේය. ඔටෝ පාත් උනේය. ඒ හෙල් වල ඉදගත්තත් පස්ස හිල් වෙන මට්ටමේ ගල් තිබුනේය. වැටෙන්න ඕනෙම නැත. ලගින් ගියත් ගල් තැළුම්ය.

එපා.......වෙනවා

කුඩා ගල් කැබලි සහිත දුෂ්කර ආනත මාර්ගවල ගමන් කල අපි ඊලගට පිවිසියේ පයිනස් කැලේකටය. කැලේ කලින් දවසක ගිනි ගෙන තිබුනි. නැත්තන් මාර ලස්සන වීව් ටිකය. කට්ටිය තම තමන්ලාගේ වෙන්ඩ වයිෆ්ලට ගෙනියන්න පයින් ගෙඩි එකතු කරද්දි මං රජා උඩ බලාගෙන සිටියෙමි. මම ගෙනිහින් ඕවා අම්මට දෙන්න යෑ? පයින් කූරු වැටුන බිම අතිශය ලිස්සන සුළුය. එක මොහොතක ඒවා අස්සේ දුවන්නට ගිය රජා තම රාජකීය පශ්චාත්භාගය බිම ඇනගත්තේය. 

පට්ට නෙහ්?

පයින් කැලේ ඇතුලේ විහිදුනු අඩිපාරේ අපි ඉදිරියටම ඇදුනෙමු. GPS එකට අනුව අපිට පාර වැරදී තිබිණි. කෙසේ හෝ පහලින් ගෙදරක් පෙනුනි. අපි ගෙට උඩින් වූ තේ වත්තක කාණු දිගේ බහිමින් ගෙදරට ආවෙමු. ගෙදරත් කවුරුවත් හිටියේ නැත. ගෙදර වැසිකිළියට රිංගූ නිශාන් රහස් පරීක්ෂකයාගේ නිගමය වූයේ....

ගෙදර දවස් ගානකින් කට්ටිය ඉදලා නෑ බං... ලැට් එකේ වතුර පොදක් නෑ... හොදටම වේලිලා... 

නමුත් ගෙදරට එන පාර තිබුණි. අපි පාර දිගේ ගාට ගාට ගියෙමු. වෙලාවට තවත් ගෙදරකි. පොඩි ලමෙක් එලියේ සිටියේය. අපිව දුටු ඔහු ගේ ඇතුලට දිව්වේය. කළු නැන්දා කෙනෙක් එලියට ආවේය. අපි ඇයගෙන් වතුරත් ඉල්ලාගෙන පාරත් අහගෙන ඇයට ස්තූති කරමින් ආවෙමු. වතුර ගන්න යන අතරේ ගේ ඇතුගෙන් ගැටිස්සියක් එබිකම් කරනවා මම ලාවට මෙන් දැක්කෙමි. මම ආයේ තනියම ඉහල ගලගමට යමි. පාරද ලාවට මතකය. 

මගදී අපිට ඇන්ටිගේ ස්වාමිපුරුශයා මුණ ගැසුනි. සිනහවකින් අපට සංගහ කල ඔහු අපිත් සමග පාර ලගට එනකං ආවේය. අපිට නාන්න පීල්ලක්ද පෙන්නුවේය. හිතේ හැටියට නාගත් අපි ඉහල ගලගම ගමට සමුදෙමින් බෙලිහුල් ඔයට එන්නට ආවෙමු. ගලගම මිනිස්සු නං ඇත්තෙන්ම රත්තරං මනුස්සයෝය. ආගන්තුක අපි සමග සැමවිටම සිනහ වෙමින් තම නිහතමානීත්වය පෙන්නුම් කලෝය. 

ආ... චූටි මහත්තයා... පාරේ ගිය මාමා කෙනෙක් මං රජා සමග කතා කලේය. 

හරි හොදයි.... මමද ඔලුව නමමින් ඔහු හා සිනාසුනෙමි.

රත්තරං ජලය

හැබැයි ගලගම ගමේ කෙල්ලෝ නං හරිම හරිම.... සුරතල්ය. රජා සමග ගවේෂක ටෙන්ට් එක උස්සගෙන එමින් සිටියේය. ගෑල්ලමෙක් තනියම එන්නීය. ඇය ලස්සනය

ගවේශක - නංගි බෙලිහුල්ඔයට තව දුරද?

ඇය උත්තර දෙන්න මෙන් අප දෙස බැලුවාය. සිනාසුනාය.

ඇය - දන්නෑහ්.... යනුවෙන් මහා.... පීචන් හඩකින් පැවසුවාය. 

රජා - හූ......ඌඌඌඌඌ

පාර හදමින් පවතින පාරක්ය. මතකේ හැටියට කහ පාටින් දුර ලකුණු කර තිබ්බේ 750+ ලෙසය. එනම් බෙහිහුල් ඔයට තව මීටර් මෙච්චරයි යන්නය. අපිට දුර වැදගත් නැත. අවශ්‍ය ගෑල්ලහමයා හා කතා කිරීමටය. තවත් එකියකගෙන් ඇසුවද ඇයගේ පිළිතුර වූයේ සිනහව පමණක්ය. 

යන්තන්... බෙලිහුල්ඔය

මෙහෙම ගමනක් ගෙවල් වලින් එන්න දෙන්නේ නැති බව සුවර්ය. එක එකා ගෙවල් වලට පතරංග බේගල් ඇද හැර පැමිණ ඇත.

මං රජා - අම්මේ අපි යන්නේ බෙලිහුල්ඔය. රෑ නවතින්නේ බුක් කරපු බංගලාවක.

නිශාන් - රෑ නවතින්නේ නගරක් බංගලාවේ.

වැලයා - අපි ඉන්නේ හෝටන් තැන්නේ... අපේ ගාඩ් එකට ආරක්ශකයෝ දෙනවා, රෑට අපි නිදාගන්නකං.

ගවේශක - තාත්තේ, අපි වනජීවී එකේ පූර්ණ අධීක්ෂණය යටතේ ඉන්නේ. කිසි අවුලක් නෑ..

අපි බෙලිහුල් ඔයට වී බදුල්ල - කොළඹ බස් එකක් එනකං පැය ගානක් කඩයක් ඉස්සරහා සරණාගතයන් මෙන් වාඩිවී සිටියෙමු. ටවුමේ මිනිස්සු ඔක්කොම අපි දිහා බලාගෙනය. නෝමල් බස් එකක් ආවේය. බෑග්  ඩිකියට පුරවා බසයට ගොඩඋනෙමු. වැලයා හා නිශාන් පැල්මඩුල්ලෙන් බැස්සේ ඇඹිලිපිටි බස් එකකට ගොඩවෙන්නටය. අපිට සීට් ලැබුණි. අතරමගදී සිදුවූයේ මොනවාද දන්නේ නැත. මං රජා ඇහැරෙන විට බස් එක ඇස් වාට්ටුව ලගය. 

ගවේශකට මීරිගම යන රෑ 11 කෝච්චිය මිස් විය. ඌ කොටුවේ ඉන්න තීරණය කල අතර මං රජා හා ඔටුවා ගල්කිස්ස බස් එකක් අල්ලගන්න පිටකොටුවට ආවේය. වෙලාවට බසයක් තිබ්බේය. 12 වෙනකොට අපි ගල්කිස්සේය. පරාට සමග ප්ලේන්ටියක් ගැසූ අපි කෙලින්ම බෝඩිමට ආවෙමු. හෙනහුරා වැටෙන්නෙත් හිගන්නාගේ පාත්තරේටමය. කාමරෙ ඇතුලේ හෝ එලියේ හූනෙක් හෝ මීයෙක් මැරිලාය. මාරම ගදය. 

මහ පාන්දර පොටෝ බැලීම

බෝඩිමට වෙලා පොටෝ බැලුවෙමු. 2ට විතර නිදාගෙන 4ට අවදි වී 4.45 දුම්රියෙන් මීරිගම බලා ආවෙමු. ඒ මගුලත් වේයන්ගොඩින් නැවතුනේය. ඉතිරිටික ආවේ වවුනියාව කෝච්චියේය. ඒකෙත් අම්බානට සෙනගය. මම රජා පුට් බෝඩ් එකේ තුන්වෙනි පඩියේය. ලැප දෙවන පඩියේය. කුඩේ පලමු පඩියේය. කෙසේ හෝ මීරිගමට පැමිණි අපි නිවස බලා එනවිට උදේ අටත් පසුවී තිබුණි. 

දින තුනකින් හරිහැටි සිග්නල් නොමැතිකමින් ගෙදරට කෝල්  කරගන්නට නොහැකි විය. අම්මා මාරාවශේෂ වී සිටියාය. ගෙට ගොඩවූ විගස ක්ෂණික වදන් මාලාවක් ඇද හැලුනි. මට ඇහුනේ නැත. කනට වඩා කකුල් දෙක ඇදුම් කන්නේය. ඒ වේදනාව වචන වලට වඩා රිදුනේය. 

උදේ අම්මා - ආයේ යනවකෝ බලන්න ඔහොම ගමන්. ගෙදරින් බත් කාලා ඉවරයි එදාට.

හවස අම්මා - කෝ බලන්න, ඔය ගිය දිහා පොටෝ :)

රෑ අම්මා - බලන්න ඒයි... මේ ලමයි කූඩාරමක ඉදලා තියෙන්නේ. සතෙක් සර්පයෙක් කෑවට ඇද්ද? පිස්සන්ගෙත් හොදම එක...

මං රජා - ^_^
_________________________________________________

හොර පාරේ මග දිග සුන්දරත්වය හා පෝස්ටුවේ සියළු රස තැන් වල සම්භාව්‍ය ඡායාපෙල මෙතනින්...

ගවේෂකගේ වෘත්තීයමය පෝස්ටුව මෙතනින්...

රාජ චාරිකා පෙල....

1) ගලබොඩ ඇල්ල

2) බතලේගල

3) මඩොල්දූව

4) කන්නෙලිය 

5) කොත්මලේ, වික්ටෝරියා

6) තොටුපල කන්ද

7) කිරිගල්පොත්ත

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!