මල්ලිට අකරතැබ්බයක් | OMG he is in TROUBLE !!!

රජා ගේ මල්ලි හෙවත් යුව රජ, රජා වගේ නොවේය. හැන්සම් කොල්ලාය. මිනිහා දැන් ඉන්නේ 8 වසරේය. මොනවා උනත් මූත් හෙන සොමියට බර කොල්ලාය. මේ කියන්න යන්නේ ඌට සාටර් සිද්දියක්ය. අදින් ඇරබෙන යුවරජ සිද්දි ලේබලය යටතේ මුගේ කතා සෛබරයේ දිග හැරෙනු ඇත.

වර්ෂ 2009 ය. මල්ලි හිටියේ 5 වසරේය. එනම් ශිෂ්සත්තේ කරන කාලයේය. මුගෙ පන්තියේ දුප්පත් ගෑල්ලමෙක් සිටියාය. හැම විෂයක්ම ලියන්නේ එකම පොතේය. අපිත් නං ඉතින් එහෙමය. ඒ අපිට ඇති කම්මැලිකම නිසා නොව පොත් ගන්නට සල්ලි නැති නිසා නොවේය. පොඩි උන් කොහොමත් ලස්සනට වැඩ කරන්නට ආසාය. විශේෂයෙන් ගෑල්ලමයි කොහොමත් විස්චූර්නය. මේ ගෑල්ලමයාගේ අම්මා අපේ මව් තුමියගේ යාලුවෙක්ය. ඇගේ තාත්තා එම පවුල ඇත හැර දමා ගොස්ය. ජීවත් වෙන්නේ පොඩි පැලකය. මේ හේතුවෙන් හිත උණු වූ අපේ මව්තුමිය ඇයට හෙන පොත් පාර්සලයක් තෑගී දුන්නේය. ඒ සදහා මමද ඇගේ නිවසට යනු ලැබීය. තෑගි පාර්සලේ ගත් ඇය කෙතරම් සතුටට පත් වීද යත් ඇය කට කනේ තබාගෙන පුදුම හදිස්සියකින් එය ලිහා බලමින් පොත් වල සුවද බැලුවාය. පෑන් පැන්සල් වල හැඩ බැලුවාය. අපේ අම්මගේ ඇස් වල කඳුළුත් තිබ්බාද මන්දාය. 

නිධාන කතාව එහෙමය. දැන් කියන්නේ අද කතාවය. මේ දවස් වල මලයට විභාගේය. මිනිහ බොක්කෙන් වැඩ කරන්නේය. තාම මිනිහට මං රජාට වගේ කෙල්ලෝ ගැන ආශාවක් නැත. මිනිහ බෝ පැලේය. මිනිහට මේ හෙන අකරතැබ්බය වෙලා ඇත්තේ විභාගේ ඉවරවෙලා වෑන් එක එනතුරු සිටින වේලාවේදීය. අර ගෑල්ලමයාගේ නම පුබුදු කුමාරිය. ඇය එතරම් ලස්සන කෙල්ලෙක්ද නොවේය. ශරීර වර්ණයෙන් කලුය. කළු කෙල්ලෝ ලස්සනය. එත් මේ කෙල්ලගේ ඒ හැටි ලස්සනක් නැත. ලොකු වෙද්දී ලස්සන වෙයිද මා දන්නේ නැත. 


මලයා දැන් ගෙදර ඇවිත් අම්මත් සමග රන්ඩු අල්ලන සද්දේ ඇසී මමද දිව ගියෙමි. මන්ද අපිට වලි පේන්ඩ බැරිය.

ඔයා හින්ද තමයි අම්මේ මේ ඔක්කොම. මොනවා කරනවද මන්ද කෙහෙල්මල...!!!

මොකද ළමයෝ කෑගහන්නේ???

මොකද තමා. මම බෑන්න අද අර කෙල්ලට

මොන ළමයද ළමයෝ??

අර පුබුදු කුමාරි...

ඒ මොකද? මොලේ හොඳ නැද්ද අසරණ ලමයිට බයින්නේ?

අසරණ??? හොද අසරණ 

මොකද්ද ඕයි උනේ කියනවකො මගුලක් කියවන්නේ නැතුව... මම නොඉවසිල්ලෙන් ඇසුවෙමි.

බලනවකො ඔයි, මම අද වෑන් එක එනකන් ඉද්දි කෙල්ලෝ දෙන්නෙක් ඇවිත් මට කියනවා... මේ චන්දිම.. පුබුදු කුමාරි ඔයාට කැමති කියන්න කිව්වා කියලා... ඒ වෙලාවේ මුගේ මුහුණේ තිබු ඉරියව්ව මට වචනයෙන් විස්තර කල නොහැක. එය එතරම් සංකීර්ණය. ගුජුප්සාජනකය 

නෑ............... ඉතින්??? මම හිනාව බොක්කෙම තද කරගෙන ඇසුවෙමි. 

මම ගිහින් බැන්න ඒකිට.

සිරාවට....?? මොනවද කිව්වේ??

මම කිව්වා..
මේ තෝ ආයේ ඕක කිව්වොත් පට්ට ගහනවා තෝව...

බුදු අම්මියෝ... උගේ හුරතල් කටහඩින් කටහඩින් ඌ ඒක කිව්ව ආකාරයට මම හා අම්මා උඩ පැන පැන හිනා උනෙමු. හම්මෝ.... බඩත් කොර විය. 

මලයා විස්තර කරන ආකාරයට ඇය දැන් සිටින්නේ අර මොකද්ද කර වෙන අවදියේය. ඇය අයියලා දෙතුන් දෙනෙක් එක්කත් ඉන්නවාලුය. මං රජාගේ උපදෙස උනේ... මල්ලි උඹ ටිකක් ඈත් වෙලා හිටපන්. දැම්ම ලෙඩනං දාගන්න එපා. පස්සේ දා ගනින් හොදම එකෙන් සුපිරි ලෙඩක්. නැත්තං මටත් එක්ක ලැජ්ජයි ඕයි!!

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!