එතකොට ගලබොඩ ඇල්ලත් ඉවරයි ඈ...

යුගයේ සාටර්ම චාරිකා සටහන් පෙලේ ඊලග නැවතුම ලෙස අප යන්නේ දිය ඇල්ලක් ලගටය.

අපි මේ වනවිට,

වාගෙටේ රාජධානිය...

දූපත් සමූහයකට..

කැලේකට...

ගල් පර්වත... 

සිසාරා ඇවිද ගියෙමු. අද ගාටන්නට යන්නේ අප්‍රසිද්ධ එහෙත් අතිශය කන්කලු වූ දිය ඇල්ලක් වෙතටය. එය නමින් ගල්බොඩ ඇල්ල නම් වෙය. එක පාරක් සාතන් අයියා මේ ගැන වාර්තාවක් ලියලා තිබ්බා වගේ මතකය. ඒත් එයාලා ඇල්ල ලගටම ගිහින් තිබුනේ නැත. රජා ඇතුළු රජ වාසල ඇමතියෝ සෙට් එකනම් ඇල්ල ඇගේ වදින සයිස් එකටම ගියෙමු. ඒක පමණක් නොවේය. ඩෙවෝන් ඇල්ල, ක්ලෙයාස් ඇල්ල ලගටද යන්නට පුළුවනය. හැබැයි අදත් සුපුරුදු ලෙස යන්නට වෙන්නේ මඩ වගුරක් දිගේය. කිසි දේකට බය වෙන්නට දෙයක් නැතිය. ඇල්ලේ හොද හැටි වතුර තිබේය.

මෙවර සෙට් එකේ 5 දෙනෙකි. ඒ ගවේෂක, යෂියා, නිශානයා, දිලූක සමග රජාය. සුපුරුදු පරිදි ගල්කිස්සෙන් කෝච්චියකට නැගුණු අපි නයිට් මේල් එක අල්ලාගැනීම සදහා පිටත් වුනෙමු. සතියේ දිනයක් උන බැවින් සෙකන් ක්ලාස් පෙට්ටි වල එතරම්ම සෙනගක් හිටියේ නැත. අපි සෙට් එකටම එක සීට් සෙට් එකක් ඉදගැනීම සදහා ලැබුනි. මෙවරද අපේ තනිකම මැකුවේ වෙන කවුරුවත් නොව කාඩ් පැක් එකය. මෙසේ කාඩ් ගගහා යන විට මෙවරද සෙට් උනේ අංකල් කෙනෙක්ය. මිනිහත් එක්කම අපි කාඩ් ගගහා ගියෙමු.

පොල්ගහවෙලට කිට්ටු වෙන්නට ඇත. කන සාක්කුවේ දමා ගත් හෙන සයිස් අයියලා සෙට් එකක් අපේ පෙට්ටියට නැග හිදගත්තෝය. අපි කාඩ් ගහනු දුටු උන් අපිත් සමග කයියට වැටුනි. එහෙන් මෙහෙන් ආ තොරතුරු අනුව කියවුනේ ඔවුන් නැව් වල සේවය කරන බවය. එතන ගිය සංවාදය කියන්නට තරම් සභ්‍ය නොවේය. එහෙත් ඕක ගැන කහටක් හිතේ තියගන්නවාට මේ රජා අකමැති හෙයින් මෙසේ ජුන්ඩක් ඉදිරිපත් කරමි.

හීන්දෑරි අයියාගේ කොරියන් කෑල්ල...

ඌ එයත් එක්ක පොර ගහන හැටි...

තඩි අයියා ඒ කෑල්ල එක්ක කොටු පයින හැටි...

නැවේ ඉන්න පට්ට කෑලි...

ඒ පට්ට කෑලි වල පාට පාට ගල්...

ආදි විවිධාකාර අපේ ළමා මනස විකෘති කරන ඒවා එතන කියවිනි. කෙසේ නමුත් හිත හොද එල කොල්ලෝ ටිකක්ය. අපිට නුවරදී බොන්නට නොමිලේ කෝපි අරං දුන්නෝය. උන්ට පින් දෙමින් අපි දිගටම ඇදුනෙමු. ගම්පොළ හරියට එද්දි ඇතමුන් ගොර අදින සද්ද ඉදහිට ඇසෙන්නට විය. 

කෙසේ හෝ පාන්දර එක වන විට අපි අපේ දිලූක සහෝදරයාගේ ‍උපන් නගරය වූ නාවලපිටියට සැපත් උනෙමු. එතැන් සිට උගේ ගෙදෙට්ට හැතැම්ම තුන් කාලක් තියෙන්නට ඇත. ඒ ටිකත් මහ පාන්දර හීතලේ පයින්ම ගෑටුවේ ඉදගෙනම සිටීමෙන් හිරිවැටුනු පස්සවල් ටික යතා තත්වයට හැකි ඉක්මනින් ගෙන ඒම සදහාය.

දිලූකගේ නිවහනට ගොඩවදින විටම උගේ අම්මා අපිට නූඩ්ල්ස් භාජනයක් දිගුකලාය. ඇය මහන්සි වී සාදා තිබූ එය අපි කෑවේ පෙරේතකමකට නොව ඇය පව් නිසාය. කා බී අවසන් වී  දිලූකගේ කාමරය බදු ගත් අපි නිදාගන්නට සැරසුනෙමු. යන යන තැන මොකාක් හෝ කුජීත ප්ලාස්ටරයක් ගහගන්න ගවේෂක චමියා මෙතනද මොනවදෝ කර ගත්තේය. ඇදේ චූ කලාද? නැත්තං අර අකුරු දෙකේ සුදු පාට ඒවා හැලුවද? දන්නේ ඌමය? එතන නිදියන්නෙත් ඌමය.

කෙසේ හෝ නිදාගන්නා විටත් 3 ට පමණ වී තියෙන්නට ඇත. නැවත පසු දින හයට පමණ අවදි උනේ ගල්බොඩට යන කෝචිචිය අල්ලාගැනීමේ කූට අදහසිනි. දිලූකගේ තාත්තා නොහිටින්න අපිට ඒකත් මිස් වෙනවාය. කෝච්චියේ බලු බල්ලෙක්වත් නැත. හිටියේ අපි පස්දෙනා පමණය. පැය බාගෙක පමණ ගමනකින් අනතුරුව අපි ගල්බොඩ දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණියෙමු. මෙතැනත් හරියට කීනවල දුම්රිය ස්ථානයට සමානය. බලන බලන තැන මල්ය.

කෝච්චි පාරේ යන මිනිසුන්ගෙන් අසාගෙන අපි ඇල්ලට යන මාර්ගයට පිවිසුනෙමු. පච හල හල ඇල්ල හමුවන තුරුම ඇවිද්දෙමු. ඇල්ලේ සද්දේ එන විට කකුලට පොඩි අමුතු කික් එකක් ඇවිත් ආපසු ගියේය.

පාරේ ඇවිදගෙන යන අපිට එක්වනම මුන ගැසුනේ ලෑලි පාලමක්ය. අපි එය හරහා යා යුතු වන්නේය. අපිට උඩින් ගිහින් පුරුදු නැත. පළමුව යටින් ගොස් සාටර් පොටෝ ගසා නැවත උඩින් ගියෙමු.

ලෑලි පාලමෙන් එගොඩ වෙනවාත් සමගම අපිට මීටර් 200ක් පමණ ඇතින් සුන්දර දිය ඇල්ල පෙනෙන්නට විය. ඈත සිට කිසිම දෙයක් නරඹා පුරුදු නැත. ඒක අස්සේ ඔලුවද ගසන්නට අපිට ඕනෑය. එබැවින් ලිස්සන දිය සෙවෙල බැදි ගල් දිගේ ජල සීරාව දිගේ ඉදිරියට ඇදුනෙමු.


බිම පතබෑවීමේ පුරෝගාමියා වූ රජා එළඹි සුභ නැකතින් රාජකීය ලෙස පස්ස තෙමා ගනු ලැබීය. ගල් දිගේ පියාඹන්නට යාම මේ අනතුරට හේතුව බව පසුපස්සෙන් පැමිණි දණ්ඩාගේ වාර්තාවේ සටහන් විය.

කෙසේ හෝ පස්සවල් කුඩු කරගනිමින්, තව තව ඒවා තලා ගනිමින් අපි ඇල්ල ඇගේ වදින සයිස් එකටම ආවෙමු. එතන නං ඉන්නත් බැරිය. හුළං පාරට පින්න ඇගේය. අපිට ඕවයේ ගානක් නැත. හෙම්බිරිස්සාව හැදෙන්නේ හෙටය. අද තෙමුනාට කමක් නැත. මෙතනත් සම්භාව්‍ය ගණයේ පොටෝ වැදුනි.

දිලූක විඩියෝ කල, රාජා විසින් බුකියේ පල කල කුඩා ඇල්ලේ වීඩියෝ ක්ලිපය මෙතනින් නරඹන්න

කෙසේ හෝ නැවතත් පරිස්සමෙන් ගල්බොඩ දුම්රිය සථානයට පැමිණ, නැවත තලවාකැලේ දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණි අපි ගියේ සෙන් ක්ලෙයාස් ඇල්ල බැලීමටය. එහිදී සිදුවූ වැදගත්ම දෙය නම් තේ වත්ත මැදින් යද්දි රෝස පාට ගලවා ඉවත් කල ජංගියක් දැකීම පමණක්මය.


නැවතත් කිලෝමීටර ගනනක් පයින්ම ගෑටූ අපි ගියේ ඩෙවෝන් ඇල්ල බැලීමටය. ගවේෂක සමග දිලූක ඉදිරියෙන් දුවද්දී අපි පසුපස්සෙන් ගියෙමු. පැය බාගෙකට පමණ පසු අපි ඩෙවෝන් ඇල්ල මානයට පැමිණියෙමු. පට්ට ප්ලේස් එකය. සුද්දියෝ පිරිලාය. ඇල්ලට වඩා බැලුවේ එයාලා දෙසය.

ඒ ඇල්ලත් රස විදීමෙන් අනතුරුව අප ගියේ කෝච්චිය අල්ලා ගැනීමටය. අපේ වාසනාවට ඒකත් අප දමා ගිහින්ය. ඊලග කෝච්චිය හෙන වෙලාවකට පස්සෙය. හෙටද මන්දාය. අපි බස් එකෙන්ම නාවලපිටියට එන්නට තීරණය කලෙමු. බස් එක කෙතරම් වේගෙන අර වංගු දිගේ ආවාද කියතොත් දුම්රිය නාවලපිටියේ නවතනවාත් සමගම අපි එතනය.


නැවත දිලූකගේ නිවහනට පැමිණියේ ගේ ගාව ඇලේ නාන්න බලාගෙනය. ඒ යන අතරමග ඔයේ කට්ටියක් නාන්නේය. ඒ අමුතු වූ දර්ශනයද අපි මිස් නොකලෙමු.

නාන පොටෝ ගැසීමට මෙදා එකෙක් නොමැති විය. මන්ද සියල්ලෝම සිටියේ ඇලේ බැවින්ය. එදා රැයත් ඒ ගෙදරම ගත කොට පසු දින මහ පාන්දර 3 බසයෙන් අපි ගල්කිස්සට එන්නට පිටත් වූයේ පසුදින ලෙක්චර් එකට සහභාගී වීම සදහාය..


තවත් එක් සුන්දර ගමනක් මෙසේ නිමාවිය..

බුකියේ පල වූ ලස්සන පොටෝ ඇල්බමය මෙතනින්...

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!



බස් රේඩියෝ බ්ලොග් සතිය වෙනුවෙන් එක දිගට....




1. තෑගි ප්‍රශ්නය 6
2. නංගීට අම්මා අවසර දෙයි
3. නංගී යනු කවුද
4. බස් රේඩියෝව ගිනි තැබීම

http://syndi.buzzradio.lk/