බතල ගල - කැත කතාවක් නෙමේ.. ඇත්තමයි!!!

ඇතැම් ගැහැණු ලමයි හෙවත් බවලත් උදවිය තහනම් අඩවියට පා තැබීමට මදක් බිය කමක් දක්වන්නේය. මන්ද මෙහි නම ඔවුන් හට මද චකිතයක් දක්වන්නේලුය. මා දයාබර දම්මි අක්කා කියන්නේ එසේය. ඉස්සර අඩවි රජා කිව්වම හෙන වස සැර පරුෂ පුද්ගලයෙක් යයි සිතා ගෙන සිටියෙලුය. එකනං හෙනම ලෝල්ය. එය කී මොහොතේ මට මැරෙන්න හිනාය. එකේ සිට දහයට සෙනග සිටින තැනක මට හරියට ගැනගන්නවත් බැරිය. මෙහි ඇත්තේ මොනවාද? යන ගැටලුව බොහෝ අයගේ හිතේ වද දෙන්නේය. බිය වීමට කිසිදු දෙයක් නැතිය. දන්නෝ දන්නේය. 

අදත් කියන්නට තරම් විශේෂ වූත් සාටර් වූත් දෙයක් නැත. එම නිසා ලංකාවේ තවත් සොඳුරු ඉසව්වකට ඔබව මඩ ගොහුරක් හරහා කැන්ඳන් යාම වස් මෙසේ තවත් එක චාරිකා සටහනක් ඔබ හමුවේ තබන්නට සිත් වෙමි.ආරම්භය මම මෙසේ සනිටුහන් කරන්නෙමි.

නුවර පාරේ නුවර පැත්තට යනවිට මාවනැල්ල නගරය පසු වෙනවාත් සමගම සීගිරිය වැනි පර්වතයක් ඈතින් දිස් වෙනවා දැක ඇතිවාට කිසිම සැකයක් නැතිය. එය නමින් බතලේගලය. රජ වාසල සාමාජිකයන් හතර දෙනෙක් සමග එක දවසකින් මෙම ගල තරණය කිරීමේ වීර ක්‍රියාව මෙතැන් සිට දිග හැරෙන්නේය.

අද නම් වැඩේ ටිකක් ලේසිය. කොච්චි ගානේ බඩ ගාන්නට තරම් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. මන්ද අපි යන්නේ මාවනැල්ලටය. එහෙට කොච්චි නැත. එකත් වෙලාවය. නැත්තං අනිවා යන්න වෙන්නේ කෝච්චියේය, මන්ද ගවේශකයාට නිකන් යන්න පුළුවන්ය. ඒ උන්ගේ තාත්තගේ පිහිටෙන්ය. මම සමග මගේ දහම් පාසලේ සර් හෙවත් නා ඔට්ටා අයියා සමග අපි මීරිගම නගරයට ආවෙමු. කවදාවත්ම නැතුව ගවේෂක චමියා එතැනය. වහාම වේවැල්දෙනිය බස් එකකට ගොඩ උන අපි වෙවැල්දෙනිය හන්දියට ගියේ ගල්කිස්සේ සිට පැමිණෙන නිශාන් කොල්ලගේ බස් රථය අල්ලා ගැනීමටය. නිශාන් අපේ අනිත් ගමන් බොක්ක උනේය. ජංගම දුරකථන වල පිහිටෙන් උගේ බස් එක ටක්කෙටම හදුනාගෙන අපි ඊට ගොඩ උනෙමු. කෑගල්ල කිට්ටු වෙනවාත් සමගම රජාට ඉඳගන්න සීට් එකක් සෙට් උනේය. ඒ කෙල්ලෝ ටිකක් ඉන්න තැනකය. මේකනං හරිම පුදුමය. මම ට්‍රිප් එකක් යන්න බස් එකකට කෝච්චියකට නැග්ගොත් හම්බෙන්නෙම කෙල්ලෙක් ඉන්න තැනකය. බාග වෙලාවට මගේ පෙර පිනක් වෙන්නටත් පුළුවන්ය. පැයක පමණ ගමනකින් පසු අපි මාවනැල්ල නගරයට සැපත් උනෙමු.

ලැජ්ජා ටැක්සියක අයියා කෙනෙක්ගෙන් පාර අසාගෙන පුඩ් සිටිය බලා ගියෙමු. වෙනද මෙන්ම එය කණපිට පෙරලුවෙමු.

සැන්විච් පාන් ගෙඩි පැකට් 2

20 චොකලට් 12

ඩේලි කිරි පැකට් 1

චීස් බටන් පැකට් 1

කොක් 1

බයිට් පැකට් 2

ආදී වශයෙන් අපේ බකට් එක පිරෙන්නට විය. අතින් කටින් එල්ලා ගත් ෂොපින් මලු සමග අපි ගමන අරම්භ කළෙමු.  අරණායක බස් එක සොයා ගිය අපි එහි නැගී ගැවිලිපිටිය හන්දියෙන් බැස්සෙමු. ඒ යන අතර මග බස් එකේදී උදේ ආහාරය සඳහා බඩ ඉරිගු කරල් ගත්තෙමු. ගවේශකයා බස් එක ඇතුලේ සිතියම් දිග ඇරගෙන පාර හොයනවාය. බස් එකේ මිනිස්සු අපි දිහා බලන්නේ අමුතු සත්තු ටිකක් දැක්ක සේය. ඇතැම් විට ඔවුන් මෙසේ සිතන්නට ඇත. සිතියම බලමින් සිටියේ නා ඔට්ට සමග චමියාය. උන් දෙන්නාම හද්ද කලුය. නයිජීරියාවෙන් ආපු උන් දෙන්නෙක් බතලේගලට යන්න පාර හොයනවා වෙන්න ඇති. 

ගැවිලිපිටියේ සිට හත්ගම්පල හන්දියට පයින් යා යුතුව ඇත. ඒ පාරේ බස්ද යයි. එත් අපි අර කොහෙද අමාරුකාරයෝ බැවින් ඒ ටිකත් පයින්ම යන්නට තීරණය කළෙමු. දෙයියන්ටම ඔප්පු වෙන්න... ඒ ටික කිව්වට ගෙඩි පිටින්ම කිලෝමීටර්ම 2 1/2 ක් ය. අර හෙන මලු එල්ලාගෙන පාර දිගේ ඔහේ වැනි වැනි බඩ ඉරිගු කකා ඉදිරියටම ඇදුනෙමු. ඒ අතර මග දුටු දර්ශන ගවේෂක චමියාගේ පොස්ටුවෙන් දැක බල ගත හැක.

මෙසේ ඇවිදගෙන යන සද අපිට මහත් වූ දරුණු චූචු බරක් දැනෙන්නට විය. පුදුමයකි. නඩයේ හතර දෙනාටම එකවර චූ බරක් හැදුනු ප්‍රථම අවස්ථාව මෙය විය. අපි තවත් ගමන් ගියෙමු. නමුත් කවමදාකවත් මෙසේ සිදු වුයේ නැත. පාර අයනේ තිබු දැවැන්ත මාර ගසක් ඇල්ලු අපි එය වටේටම නිදහසේ චූ කළෙමු. අවසාන විනාඩි කිහිපය තුල මාර ගස යාන්තමට අංශක 12 ක් පමණ ඇල වී තිබෙනු රජාගේ ඉංජිනේරු දෑසට හසු උනේය.

 ඇල වූ මාර ගස පසුපසින්

ඒ අතර ගවේශකයාට බටයක් ඉරීමේ ආශාව පහල උනේය. පෙනෙන තෙක් මානෙක තිබු එකම එක කඩෙන් එකක් මිලදී ගත ඔහු නැවත අප හා ගමනට එක් විය. ඒ යන අතරමග බතල ගලේ විවිධ ආනති අපට දර්ශනය විය. හත්ගමපලින් හැරුනට පස්සේ වෙච්චි දේ නම් හරිම ඛේදජනකය. ඒ පාරේ ආසාවට ඉන්න තැනිතලාවක් නැත.  ඒ පාර හදපු එකාගේ හත්මුතුපරම්පරාවමතක් කරමින් අපි තැන් තැන් වල නැවතෙමින් ඉදිරියටම ඇදුනෙමු. ඒ යන අතර මග මාගේ මොටිවේෂන් එක උනේ මම පෙම් කල යුවතියයි. අතර මග කෝල් කරමින් මැසේජස් යවමින් ගමන් කිරීම හේතුවෙන් මහා ලොකු වෙහෙසක් දැනුනේද නැත. එහෙත් කියන්න දුකය. මම මෙතෙක් කල් මේ පොස්ටුව නොලියා හිටියේ ඇය මතක් වීම මට මහා අපහසුවක් වූ බැවින්ය.

මහත් වූ දුෂ්කරතා මැද ගමන් කරන අපේ දෙනෙතට සුවයක් එක් කිරීමට මහා රාවණ රාජ උත්තමයාණන් වහන්සේ එවූ ලඳක් අපිට මගදී හමු විය. වහාම ක්‍රියාත්මක වූ රජාගේ පැපරාසි ජංගමය නතර වූයේ ඇගේ ඇග ළඟය. ඇග කිව්වට ඇත්තටම වෙන තැනකය. සියලු දෙනාගේ රස වින්දනය උදෙසා ඇයත් මෙම පෝස්ටුවට ඇතුලත් කලෙමි. මේ ඉන්නේ ඇයය.

පෙර දින කැම්පස් එකේ ලේ දන් දීමේ වැඩ සටහනකට සහභාගි වූ චමියා බොහොම අමාරුවෙන් කන්ද නගිද්දී අපිත් ගාට ගාට නැග්ගෙමු. නා ඔට්ටාට නං පිස්සු තද වෙලය. ඌ කන්ද නගිනවා නොව කන්දේ දුවනවාය. කෙසේ හෝ රජ ගැටයක් දැමු මම රජා බතලේ ගලට ගොඩ වීමේ පළමු ගෞරවය හිමි කර ගත්තේය. ඉක්මනින්ම ගල මුදුනට දිවූ මම ගහක් පල්ලේ වැටි සිටියදී ඔටුවාගේ කැමරාවට මෙසේ හසු විය.

බතල ගලේ අයිතිකාරයෝ වගේ කෑගසමින් ගමන ඇරඹුවෙමු. මල මගුලය. ගල උඩ තව කට්ටියක් ඉදලාය. ඒ කෙල්ලෝ තුනක් සමග කොල්ලෝ දෙන්නෙක්ය. අපි එක කෙල්ලක් තියා ගන්නට උන්ගෙන් අසුවද උන් එයට කැමති උනෙම නැත. උන්ට දෙකට තුන අනුපාතය ඔනෙමලුය.

හා හා පුරා කියා අපි ගියේ ගල උඩ තියෙන පන්සලටය. ඒ පන්සල දැන් වල බිහි වෙලාය. හිටපු හාමුදුරුවොත් එය හැර ගිහින්ය. බුද්ධ ප්‍රතිමාවට වැඳ අපි ඝන්ටාරයට උස නැති හෙයින් උඩ පනිමින් ඝන්ටාරය ගැසුවෙමු. රජා උඩ පනින මොහොත බලා හුන් ගවේශකයා එය අපු රුවට පොටෝවට නගා තිබුනේය.

ඊලඟ ට ගියේ ගල දකුණු කෙලවරටය. එහි  පැය බාගයක් පමණ කට්ට අවුවේ නැවතී සිටි අපි මරු මරු පොටෝද ගැසුවෙමු. ඒ අතරම තවත් එක ආදර කතාවක් අපේ දෑස මානයේ දිග හැරෙන්නට විය. කළු කුඩයක් යට ජෝඩුවක් පෙම් කෙලින්නේය. නැවතත් ජංගමය ක්‍රියාත්මක විය. පිටිපස්සෙන් පොටෝව වැදුනේය. මේ ඉන්නේ කවුද? සෑහෙන ප්‍රශ්නයක්ය. ඉස්සරහින් බලන කල දිස් උනේ මෙසේය. දෙයියනේ මේ අපේ ගවේෂක සහ නිශානයාය.

කට්ට අවුවේ හිඳගෙන සිටීම හේතුවෙන් අපිට මහත් බඩිගින්නක් දනේන්නට විය. රජ ගෙදරින් රැගෙන ගිය සීනි සම්බෝල සමග අපි පාන් කෑවෙමු. කිරි බිව්වෙමු. ඒ අතරම බතල ගල උඩ සිටි රාවණ රජුද අඩවි රජා මුණ ගැසුණි. ඔහු මට යක්ෂ මුහුනක්ද ලබා දුන්නේය. ඒ මෙයය. බලන්න එතුමන්ගේ ශ්‍රී දේහයේ අලංකාරය..

රාවණ සිද්ධම්!!!

මෙසේ කෑම කමින් සිටින අතර තුර අර රජා ආදරය කල ගැහැණු ළමයාගෙන් කෝල් එකක් ආවේය. ඒ සංවාදය කියන්නට තරම් දෙයක් නැත. නමුත් මෙසේ ඉදිරිපත් කරන්නට සිත් වන්නේය.

හලෝ දැන් ඔයාල කොහෙද ඉන්නේ?

අපි සුදූ දැන් ගල උඩ ඉන්නේ. අපි පාන් කාලා කිරි බොනවා

කිරි? මොන කිරිද?

මේ...ෆලූඩා එක. අර ඩේලි එකෙන් ගහන්නේ.

අනේ........එකද? මමත් ආසම ඕක... අපේ තාත්තලා ඕව හදන්නේ...

ඒ පිළිතුරෙන් මාගේ සියොලග හිරි වැටි ගියේය. ඇය කලින් කියා තිබුනේ ඇයගේ පියා ඉංජිනේරුවෙකු බවය.

රජා මේ කර ගහන්න යන්නේ කාගේ දුවෙක්ටද යන උබතෝකෝටික ප්‍රශ්නය සිතේ සගවා ගනිමින් මෙසේ ඇසුවෙමි.

හෑ...? තාත්තා ඉංජිනේරුවෙක් කිව්වා නේද?
තාත්තා මැශින් හදනවද?

ඒ.....පිස්සුද අනේ..... එයා එකේ මැනේජර් කෙනෙක්.

ඉතින් ඉංජා මොන කෙහෙල්මලකටද ඕකේ වැඩ කරන්නේ.

ඇය එයාලට වැඩ කරන්න බැයිද.... ඔයා නම් හරි මෝඩයි අනේ...

එත් සමගම බතලේගල හෙල්ලෙන හූ හඩක් වටෙන් පිටින් ඇසෙන්නට විය. එක රවුමට හිද පාන් කමින් සිටි උන් හැමෝටම මගේ පෝන් එකේ සද්දේ හොදින්ම ඇසී ඇත. ඔය අතර මගේ අතින් ඇයවද මහත් ලෙස සාටර් වීම හේතුවෙන් ඇය තරහා විය. යාලු කරගන්නට හෙන ගේමක් දුන්නද වැඩේ හරි ගියේ නැත. ඒ හේතුවෙන් ගවේෂක, නිශානය සමග නා ඔට්ටා මා වටා පවුරක් ආකාරයෙන් ගමන් කලේ මේ සූටි රජතුමා බතලේගලින් බිමට පැනීමේ උත්සාහය වියර්ථ කරමින්ය.

ගලේ දකුණු පැත්ත නරඹා අවසන් කල අපි ඊළඟට ගියේ වම් පැත්ත පීරා බැලීමටය. ඉතාමත් ලස්සනම හා විචිත්‍රවත්ම හා හුලං වැඩිම පැත්ත මේ පැත්තය. වටේටම ගල්ය. ගිය උන්ගෙන් සමහරෙක් තම දැනුවත් බාවය  පෙන්වීම පිණිස ගල් වල නම් පවසන්නේය. අපි හාවෝය. ඕවා දන්නේ නැත....

මචං අන්න අලගල්ල...

නෑ බන් ඒ උතුවන් කන්ද...

තව ටිකකින් වෙන කෝණෙකින් ඒ ගලම,

අන්න අන්න උතුවන් කන්ද...

නෑ නෑ බං ඒ වෙන මොකද්ද....

නෑ යකෝ ඒ අලගල්ල.... 

මේ වන විට සැඳෑ සාමය එලබෙමින් තිබුණි. මද හිරු රැස් මැද අපි බොහෝ වෙලාවක් මේ ස්ථානයේ රැදී සිටියෙමු. පට්ටම පොට් එකය. ආසාවේ බැරිය. රැයක් ගත කිරීමට ලොවෙත් නැතිය....

අලංකාරය

රජා ඇන් ගවේෂක ප්‍රේම ජවනිකා

බතලේගල උඩට ප්‍රථම වරට සංචාරකයෙක් රැගෙන ගිය ලැපට හිමිකම් කියන්නේ වෙන කවුරුවත් නොව මේ රජාමය... :)

ආවාට වඩා ඉක්මනින් ගල බැස්සෙමු. බෑග් එකත් ඉරා ගත්තෙමු. නැවත පස්යාල හන්දියට පැමිණෙන විට පිය රජතුමා කාර් එකේ පැමිණි සිටි හෙයින් හැමෝටම කැත නැතුව ලස්සනට ගෙවල් බලා යා ගත හැකි විය. තවත් එක සංචාරයක් එසේ නිමාවට පත් විය.

බුකියේ පල වූ සම්භාව්‍ය රූප ඇල්බමය මෙතනින්..

බතලේගල යන්න ආසා හිතිච්ච අය ගවේෂකගේ වෘත්තීමය පොස්ටුවෙන් විස්තර ලබා ගන්න.

සුභ වේවා!!! රාජ සම්පත් ලැබේවා!!!